De Christus van de afgrond

Bronzen sculptuur van de beeldhouwer Guido Galletti (1893-1977), deze Christus van de afgrond rust, zeventien meter diep, in de baai van San Fruttuoso di Camogli, in Ligurië, waar hij werd ondergedompeld door de Italiaanse marine 22 Augustus 1954. Met open armen, starend naar de oppervlakte, zegent hij de matrozen, terwijl elke laatste zaterdag van juli, boven hem, een ceremonie wordt gehouden ter nagedachtenis van allen die op zee zijn gestorven. onder vele anderen van deze christelijke beschaving die al meer dan vijftien eeuwen Europa heeft geïrrigeerd. En nee, zoals men zou denken, een van de archeologische overblijfselen van een gezonken beschaving. Het is omdat het Oude Continent al zo'n veertig jaar veel energie heeft gestoken in het omdraaien van de pagina van zijn lange en rijke christelijke geschiedenis, om zijn doop te vergeten, hoewel, overal elders, of bijna lijkt getuige te zijn van een sterke terugkeer van de religieuzen. Moeten we voor dat alles spreken van de 'dechristianisatie' van Europa of liever van de metamorfose van het Europese christendom?