Sinds enkele jaren reis ik veel. Waar ik ook ga, als het op het milieu aankomt, reageren we op een binaire manier. We hebben allemaal onze mening over het onderwerp en het wordt in het algemeen bepaald door ons individualisme en onze persoonlijke troost.
Speervissen is een sport die voor sommige mensen wreed kan overkomen. Voorheen bekend als "onderwatervissers", is de activiteit de laatste jaren hernoemd om dit idee van jagen te elimineren. Het is veel beter om een enthousiaste visser naar zee te zien gaan dan een trawler, gezien de schade die deze boten aanrichten op de zeebodem. Het is duidelijk dat onderwatervissen uiterlijk een activiteit is die veel minder schadelijk is voor onze kustlijn, vooral als het wordt beoefend volgens de regels van de kunst.
Onlangs, geattendeerd door sommige van zijn leden, op de verontrustende resultaten (in termen van omgeving) van een speerviswedstrijd, reageerde Longitude 181 door een petitie te lanceren tegen dit soort "sportevenementen".
Francois Sarano, de oprichter, reageerde krachtig op dit evenement dat plaatsvond in Fourmigues, in de buurt van Antibes, via een interview over "Fréquences Terres". Een interview door Daniel Krupka:
Luister naar het interview van Francois Sarano op Radio Longitude 181
Het is de FNPSA (Fédération Nautique de Pêche Sportive en Apnée), een van de Franse onderwatervissersverenigingen, die dit evenement organiseerde. Daarom hebben we contact opgenomen met de president van de PACA-regio van de FNPSA, de heer Patrick Bonnet. Hij vertelt ons dat het aantal deelnemers 82 was, verdeeld over 41 teams. Omdat deze wedstrijd gereguleerd is, moet er daarom rekening mee worden gehouden dat deelnemers in een team afwisselend moeten duiken. De heer Bonnet legt ook uit dat de vastgestelde regels quota en maaswijdten opleggen, deze maaswijdten die door het protocol worden vereist, zijn in feite groter dan het wettelijk vereiste minimum en verschillende beschermde soorten zijn dus verboden tijdens de wedstrijd. Alleen de soorten die in de verordening zijn gedefinieerd, mogen worden bevist.
Over de murene van de murenen zegt de heer Bonnet:
“Voor met name murenen en congers is een totaal quotum van 3 per team vastgesteld. Het is waar dat het aantal gevangen murenen in 2 dagen hoog lijkt, maar dit is niet onze mening gezien de populatie van deze soort in deze twee gebieden. Uit de statistieken die we u ook bijvoegen, blijkt dat er 102 murenen werden gevist bij Basses de la Fourmigue en 53 bij La Vaquette, wat neerkomt op gemiddeld 4 murenen per team, gedurende 10 uur in het water gedurende 2 dagen. Het is dus verre van het bloedbad dat luidkeels verkondigd wordt door Longitude 181 in haar petitie "
We vroegen hem ook naar de maaswijdte van de vis en hoe de vissers deze mazen controleren aangezien de murenen in gaten zitten. Hij heeft ons op dit punt niet geantwoord, maar aan de andere kant informeert hij ons over de mesh:
“Mesh check: onderwatervissers schieten niet blind. Ze weten hoe ze de grootte van een vis moeten waarderen, hoewel fouten mogelijk zijn. Ze zorgen er ook voor dat ze hun pijl niet in een gat woedend maken, vooral wanneer ze op murenen vissen, om geen tijd te verspillen.
U moet weten dat als de gewogen vis zich niet bij het gaas bevindt, er geen rekening mee wordt gehouden bij de berekening van de punten. We moeten daarom geen tijd verspillen met gifstoffen die niet meegeteld zouden worden. "
Veel mensen reageerden met gewelddadige toespraken op het evenement. Sommige vissers zeggen dat deze vangsten aan verenigingen zijn gegeven. De heer Bonnet vertelde ons over dit onderwerp dat deze vissen inderdaad werden aangeboden in professionele prud'homies die werken voor liefdadigheidsverenigingen. Zo wordt een deel tijdens het feest gebruikt voor de Sint Pieter, de rest komt ten goede aan Portugese en Kaapverdische verenigingen.
Wat betreft een beloning in verband met het aantal vangsten, deelt de heer Bonnet ons mee dat dit niet het geval is, omdat er quota zijn die niet mogen worden overschreden. Aan de andere kant zou een persoon die meer vis onder dit quotum vist, beter geplaatst zijn. Gewicht blijft echter een belangrijke factor bij de puntberekening.
In deze regio is er, zoals op veel plaatsen, een aansprakelijkheid met de professionele vissers die we Marie Jeanne Arguel-onderzoeker bij het CNRS hebben geïnterviewd, vertelt ze ons:
“Op een gegeven moment, toen de vissers in verlegenheid werden gebracht door de schade die de monniksrobben van de Lérins-eilanden aan hun netten en de vis die ze bevatten, veroorzaakten, besloten ze ze allemaal op te proppen tot er niets meer over was. Nee. Toen kwamen de haaien aan de beurt en alles wat erop leek, zelfs degenen die geen vis eten, en toen waren de tandbaarzen aan de beurt. Tegenwoordig bevinden ze zich nog steeds in hetzelfde stadium en willen ze elk "klein" roofdier uitroeien dat overblijft en dat aanvalt wat ze hebben gevangen. Ze worden gebruikt en hebben altijd gelijk, omdat ze de polissen en hun campagnes betalen. Niemand heeft genoeg belang of macht (politiek of financieel) om tegen hen in te gaan. Ik heb het over al diegenen die onbeperkt en roofzuchtig eten wat daar in onze kustecosystemen leeft. Hier bevindt 80 procent van de biodiversiteit van de Middellandse Zee zich en ze richten evenveel schade aan als de grote industriëlen die offshore opereren. Vaak noemen ze ze om hun gewoonten te zuiveren en dat hun wangedrag onopgemerkt of minder blijft. "
Francoises Loquès, directeur van de wetenschappelijke raad van de Îles de Lerins, deelt ons mee dat “Le Fourmigue, net als alle kleine fondsen, dienst doet als crèche. Het is in het ondiepe water dat de vissen komen uitzetten. Ruimtes die bijzonder beschermd moeten worden. "
Wat kunnen we dan denken van de impact die dergelijke wedstrijden kunnen hebben op deze sites? Hoewel goed doordacht en goed georganiseerd, is het begrijpelijk dat sommigen erom geven. Zowel vissers als duikers zouden echter allemaal de voorkeur geven aan een leefomgeving in de Middellandse Zee. De biomassa neemt echter af zodra je buiten een natuurgebied bent, terwijl plaatsen als Port-Cros erg rijk zijn. Is dit niet een duidelijk teken van de natuur?
Het lijkt erop dat het delen van de zee voor al deze gebruikers belangrijk is. Maar we mogen niet vergeten dat we in een ander tijdperk leven. Een tijd, of helaas, deze natuur is niet meer wat ze was. We moeten ons aanpassen.
Dergelijke competities moeten tegenwoordig rekening houden met de reacties van sociale netwerken en andere platforms. Deze media kunnen alleen een slecht beeld geven van de onderwatervisserij, vervormd, in tegenspraak met hun eigen overtuigingen van selectieve en verantwoordelijke visserij. Deze activiteit kan niet worden geregistreerd zoals het is in de tijd zonder te hervormen.
Tot hun grote spijt voelen veel vissers zich gestigmatiseerd door dergelijke controverses. Maar de hedendaagse realiteit zal niet beter worden. Als ze hun manier van communiceren niet aanpassen, zullen ze helaas steeds meer problemen tegenkomen.
Hieronder is de petitie van Longitude 181 (die alleen betrekking heeft op wedstrijden). Als je denkt dat dit past bij je overtuigingen, laat jezelf horen.
Oproep voor het definitieve verbod op jachtwedstrijden onder water
Tekst: Bam Bam
Foto: Easydive Cannes
0 reactie
Genial. Wanneer is de lancering op de Franse markt gepland? 🙂