Ecotoerisme en haaien

Artikel: Steven Surina

Dier in een stem van uitsterven, de haai is niettemin een zeer belangrijke bron van inkomsten. Het wordt verkocht voor consumptie via vissen, of voor toeristen in verschillende delen van de wereld. Hij stierf in het ene geval en leefde in het andere ...

Recente studies hebben aangetoond dat de marktwaarde van een levende haai gedurende een leven meer geld opheft dan een gevangen en verkochte haai.

Van visser tot exporteur, een set haaienvinnen van de familie Carcharhinidae wordt inderdaad verkocht voor ongeveer 50 dollar, terwijl in een toeristisch gebied een levende haai ongeveer 75 dollar per dag opbrengt voor de lokale economie. .

Het behoud van haaien is voornamelijk te wijten aan de economische logica die ze vertegenwoordigen. Sociaal-economische studies hebben aangetoond dat 71% van de duikers bereid is meer te betalen voor hun verblijf of cruise om haaien te zien dan welke andere soort dan ook.

De jaarlijkse wereldwijde waarde van de haaienvisserij die rechtstreeks van vissers aan exporteurs wordt verkocht, is ongeveer 480 USD. Dit manna neemt af vanwege de significante afname van haaienpopulaties wereldwijd. Een studie van de University of British Columbia in 2013 heeft daarentegen aangetoond dat de wereldwijde uitgaven voor ecotoerisme met haaien ongeveer 314 miljoen USD per jaar bedragen. Schattingen laten een toename van 50% in de komende twintig jaar zien.

Sommige landen waarvan de economie sterk afhankelijk is van ecotoerisme, hebben de waarde van het behoud van haaien begrepen en zijn overgegaan op het creëren van heiligdommen en beschermde mariene gebieden voor haaien.

Tegenwoordig zijn er twintig haaienreservaten in negentien landen, met een totale oppervlakte van meer dan 18 miljoen vierkante kilometer. In deze gebieden is het vissen op haaien ten strengste verboden en gecontroleerd, op straffe van zware straffen. Haaien evolueren daar in vrede, ver weg van de felle jacht op de vissers. Dit is een eerste stap voor het behoud ervan, hoewel het moeilijk is om deze uitgestrekte gebieden echt te beheersen en stroperij te voorkomen. Sommige eilandstaten missen de menselijke en financiële middelen om deze maatregelen correct uit te voeren.

In sommige gevallen, bijvoorbeeld in Fiji, de Malediven of Donsol op de Filippijnen, zijn haaienvisserijactiviteiten omgezet in ecotoeristische activiteiten en duurzame banen gecreëerd, zoals duikinstructeurs, zeilers, kapiteins en chauffeurs. taxi, hotelindustrie, etc. Zelfs op de Bahama's, een hotspot voor sportvissen, moet elke haai die aan een lijn is vastgehaakt, terug in het water worden gegooid, zelfs dood, om handel te vermijden. In deze archipel draagt ​​het ecotoerisme van de haaien jaarlijks 60% van het BBP van het land bij!

Haaientoerisme is daarom sterk betrokken bij de oprichting van heiligdommen en programma's voor het behoud en de bescherming van haaien.

Bovendien kan ecotoerisme een educatieve rol spelen en synergie mogelijk maken tussen toeristische activiteiten en wetenschappelijk onderzoek. Een dergelijk huwelijk tussen onderzoek en ecotoerisme kan inderdaad gunstig zijn voor het beheer van haaienpopulaties.

Het is echter legitiem om te vragen of deze activiteit niet bijdraagt ​​aan de directe menselijke impact op het haaienmilieu en of ecotoerisme op de lange termijn echt gunstig is voor haaien en hun ecosystemen, of als het belang niet economischer dan ecologisch zou zijn ...

Het verzamelen van gegevens over de impact van ecotoerisme stelt ons momenteel niet in staat om voldoende perspectief te nemen. De eerste resultaten laten echter twee trends zien:

- Voor bepaalde soorten of in bepaalde regio's van de wereld lijkt haaiengeoriënteerd ecotoerisme de sedentarisering van haaien te bevorderen, of integendeel, hun verplaatsing. Hun eetgewoonten zouden kunnen worden gewijzigd, evenals hun natuurlijk wantrouwen jegens mensen, zoals bijvoorbeeld de limon sikkelhaaien, N. acutidens, in Frans-Polynesië.

- Voor andere soorten en andere plaatsen is de impact van ecotoeristische activiteiten niet waarneembaar, ondanks een sterke menselijke aanwezigheid. Haaien lijken onverschillig voor menselijke aanwezigheid. Trekhaaien zetten hun seizoensgebonden migraties voort, blijven zich voortplanten en voeden zich op natuurlijke wijze, zoals grote hamerhaaien, S. mokarran, en tijgerhaaien, G. cuvier, in de Bahama's, walvishaaien in Mexico of in de Filippijnen, verzamelingen geschulpte hamerhaaien, S. lewini, Galapagos, Costa Rica, Colombia, Egypte, Soedan ... enz. Evenzo lijken sedentaire haaien die bijna dagelijks naast duikers leven, niet gestoord te worden door hun aanwezigheid, zoals de Caribische grijze haaien, C. perezi, in de Bahama's.

De belangrijke ontwikkeling van deze ecotoeristische activiteiten heeft tot veel discussie geleid, zelfs binnen de wetenschappelijke gemeenschap. Naast het fenomeen "duiken met haaien", is het ook legitiem om de vraag te stellen of duiken een ecologische activiteit is, zelfs voor "biologische" duikers! Het valt echter niet te ontkennen dat deze activiteiten bijdragen aan de bescherming en instandhouding van haaien. Het economische aspect van deze activiteiten is een sleutelfactor, vooral wanneer er concurrentie is tussen exploitanten. We moeten er daarom voor zorgen dat deze wedstrijd niet leidt tot misbruik en gevaarlijk gedrag, door een handvest van goed gedrag op te stellen, ten voordele van alle belanghebbenden… en in het bijzonder natuurlijk… de haaien zelf!