DE BOULEDOGUE HAAI

Onmisbaar, de buldoghaai staat al jaren in de schijnwerpers! Hoe je er niet over moet praten als het twee tot drie keer per jaar de voorpagina van het nieuws haalt! Inderdaad, het is op Frans grondgebied, op het eiland Réunion, dat deze haai aan het grote publiek bekend wordt gemaakt vanwege de ongelukken en de impact die dit kan hebben op het toerisme. Toch is het een bron van besparingen in andere delen van de wereld!

Is het mogelijk om objectief te blijven met dit dier? Vermijd fusies om sommige van de "anti-shark" internetgebruikers niet te storen? Nogmaals, dit artikel gaat, net als de vorige, voornamelijk over het soortblad van het dier. In de volgende uitgave van Le Mag zullen we zijn gedrag ten opzichte van mensen tijdens het duiken onder water bespreken.

Beschrijving :

De Bulldog-haai dankt zijn naam aan zijn uiterlijk. Het heeft een gedrongen, massief en zwaar lichaam, met een extreem korte afgeronde snuit en zeer kleine ogen. Deze haai is grijs of olijfbruin met de uiteinden van de vinnen een beetje donkerder dan de rest van het lichaam. De buik is witachtig. De uiteinden van de vinnen zijn donkerder in de juvenielen. De rugvin is groot en breed, sikkelvormig. Het tweede dorsale implantaat is ingesprongen en heeft een kleinere grootte. Goed ontwikkeld, zijn de borstvinnen breed en falciform. De bekkenvinnen zijn driehoekig en de falciform anale vleugel ook. De bovenste lob van de staartvin is veel meer ontwikkeld dan de onderste lob, zoals in alle carcharhiniformes. De bovenkaak is uitgerust met brede, ingekeepte driehoekige tanden en de onderkaak met puntige verticale tanden. Het wordt vaak verward met stierhaai (Carcharias taurus) omdat de Engelse naam voor de bulldog-haai stierhaai is, wat zich letterlijk vertaalt naar stierhaai en daarom verwarrend is. Om u niet te vergissen - omdat er geen onderscheidend punt op zijn vinnen is - bevindt het oog zich verticaal boven zijn onderkaak.

Habitat:

De Bulldoghaai komt voor aan de kusten van alle tropische en subtropische zeeën over de hele wereld, maar is ook semi-pelagisch. Hij gebruikt wateren tussen 0 en 150 meter diep, maar geeft de voorkeur aan wateren van minder dan 30 meter. Het houdt vooral van modderig water en meer in het algemeen met een hoge troebelheid, bijvoorbeeld de mondingen van rivieren na een tropische cycloon. Het heeft de unieke eigenschap dat haaien acclimatiseren in hypo-zoute en hyper-zoute wateren, waardoor het rivieren zoals de Zambezi, de Tigris, de Mississippi, de Ganges of de Amazone kan opgaan. Daarom worden buldoghaaien vaak in rivieren aangetroffen, zelfs als deze ver van de monding en de zee verwijderd zijn.Amazone in Peru, meer dan 3 km van de kust. De buldoghaai is ook aanwezig in het meer van Nicaragua, waar hij lang werd beschouwd als een endemische soort onder de wetenschappelijke naam Carcharhinus nicaraguensis. Het is gebruikelijk in deAtlantische Oceaan en de Indo-Pacific, maar veel zeldzamer in de Rode Zee.

Voeding :

Net als de tijgerhaai is de bulldoghaai alleseters. Hij eet ook contant haaien, dan schildpadden zeegezichten, vis zeewater ofzoet watercalamares, zoogdieren en vogels. Zijn enige bekende roofdier is de krokodil, die hij ontmoet in de rivieren.

Ontmoetingen met mensen: de bulldog haai wordt als zeer gevaarlijk beschouwd omdat hij betrokken is bij vele aanvallen op mensen, eerder toegeschreven aan andere soorten. Hij is de oorzaak van vele agressie in Brazilië, op het eiland Reunion en in Australië. Zelfs als de gevolgen van de aanslagen indrukwekkend zijn en veel worden gepubliceerd, doet de haai weinig menselijke slachtoffers. Deze incidenten vinden meestal plaats aan de oppervlakte. Het is in onderdompeling dat we de risicofactoren die verband houden met zijn gedrag kunnen observeren, zelfs als in de aanwezigheid van duikers de simpele activiteit van de duikers hem laat vluchten in plaats van dichterbij te komen ...

Reputatie:

Als we naar de cijfers en wetenschappelijke analyses kijken, staat de Zambezi-haai op de derde plaats achter de grote witte haai (Carcharodons carcharias) en de tijgerhaai (Galeocerdo cuvier) als de meest bedreigende haai voor de mens, vanwege zijn grootte, zijn overvloed in kustgebieden met hoog menselijk gebruik en zijn dieet. Het is zelfs verantwoordelijk voor ongeveer 80% van de menselijke beten per jaar, meer dan de witte haai en de tijgerhaai samen. De meeste slachtoffers zijn surfers en zwemmers. De weinige zeldzame "fans" bij het duiken zijn de "feeders" die ze met de hand voeren. De buldoghaai is sedentair, maar evolueert over een relatief groot gebied. Hij is extreem territoriaal. Zijn biotopen - de leefomgeving van een dier - zijn de gebieden met ondiepe diepten, regelmatig bewogen door de golven waar we een deel van zijn voedselketen vinden dankzij de turpide wateren zoals: de koraalriffen niet ver van de stranden , de uitlaten van estuaria, zelfs de monden waar sprake is van een sterke industriële activiteit. Ze zijn ook aanwezig in de buurt van de kust waar menselijke activiteit belangrijk is, bijvoorbeeld de hotellerie. Afgezien van grote klimaatveranderingen, stormen, sterke stromingen, enz., Leeft de buldoghaai rond deze bloeiende jachtgebieden. Hij is een buitengewone eenzame jager.

De methode van predatie is vrijwel dezelfde als die van witte haaien en tijgerhaaien. Ze zwemmen langs de zeebodem op zoek naar een geur, geluid of signaal van mogelijke prooien. Als hij haar ziet, maakt hij zeer zelden bochten en gaat hij snel in de aanval. Hij bespringt zijn prooi met hoge snelheid van onderaf en geeft hem zelden de kans om te ontsnappen. Het is een aangeboren reactie die volgt op een interpretatie die biologisch in zijn genen is geschreven. Niets te maken met leeuwen of tijgers die uit enige aantrekkingskracht op mensenvlees zijn gehaald. Minder angstig en overvloediger aan de kust dan andere haaien tot minder dan een meter diep, het is de meest gevreesde en gevreesde van alle onderwaterroofdieren dichtbij de kust! Niettemin is hij volgzaam, zelfs timide in verschillende delen van de wereld waar hij het ecotoerisme laat bloeien. Inderdaad, onze terreur van de zeeën blijkt tijdens het duiken een wezen dat moeilijk te benaderen is zonder voedsel!

Steven Surina

Steven Surina is duikinstructeur in de Rode Zee. In deze hoedanigheid begeleidt hij al tien jaar cruises langs de Egyptische, Soedanese en Eritrese kusten. Hij werkte als auteur en illustrator samen met de Italiaanse uitgeverij "Magenes Editoriale" aan het project van een verzameling duikplekken over de hele Egyptische Rode Zee. Hij schreef in 2008 een proefschrift over het gedrag van oceanische haaien en verspreidde interactieve boekjes over de bescherming en het behoud van haaien aan Egyptische scholen.

Dit is hoe hij in 2010 creëerde Haai onderwijs die duiktrips met haaien aanbiedt die tot doel hebben hen te helpen ze beter te leren kennen en begrijpen.