DUIKEN MET WALVISSEN

De lente komt eraan, en zelfs in het Franse metropool zullen sommigen van jullie ongetwijfeld de kans krijgen om een ​​walvis te kruisen voor de kust van de Gouden Eilanden of op weg naar Corsica. We hebben daarom besloten jullie aan een paar regels te herinneren, om optimaal te genieten van een magische ontmoeting!

KAARTEN VAN AANPAK

Het benaderen van walvisachtigen veronderstelt het respecteren van een aantal regels: ze zo min mogelijk storen, en omdat ze sowieso wegrennen als je ze niet respecteert. In alle regio's van de wereld zijn de exploitanten die toeristen meenemen steeds meer toegewijd aan het ondertekenen van dierbenaderingscharters en aan het plannen van hun uitstapjes om het aantal boten dat tegelijkertijd in het gebied aanwezig is te beperken. .

REGELS OM TE RESPECTEREN

Zet in de eerste plaats nooit direct koers naar de dieren, en laat ze nog minder afsnijden; als de waarneming wordt gedaan vanaf meerdere boten, is overleg noodzakelijk om ze niet te omsingelen; nadert dan langzaam, met slechts één of twee knopen, een moment dat tevens de balans op kan maken van het gedrag van de dieren en een mogelijke nadering. Afhankelijk van de soort zijn de naderingsafstanden tot de boot dan verschillend, 100 meter voor sommigen, 50 meter voor anderen, en ook afhankelijk van de mogelijke aanwezigheid van jonge mensen.

TE BEGINNEN AFWIJKINGEN

Bedenk dat het in principe verboden is om met walvissen het water in te gaan. Duikcentra die de activiteit aanbieden, zoals de Raie Manta club in Rurutu, genieten een vrijstelling verleend door de lokale autoriteiten. Het is enerzijds onderworpen aan een grondige kennis van de soort en aan de naleving van strikte regels voor het benaderen van dieren voordat het wordt gelanceerd.

IN DUIK BLIJFT TROTS

En voor degenen die de kans krijgen om een ​​bultrug of potvis te benaderen tijdens het duiken, meestal in apneu, moeten we voorzichtig zijn: laten we niet vergeten dat we het hebben over dieren die vaak meer dan 15 ton wegen! En als volwassenen, behalve in een stressvolle situatie, in principe geen agressie tonen, zijn het soms de kleintjes die meer op hun hoede moeten zijn: alles over hun spelletjes en hun capriolen, zoals de kleintjes ze bijvoorbeeld leuk vinden. bultruggen, ze kunnen je niet ontwijken en proberen je soms zelfs als badspeelgoed te beschouwen ... ze zijn twee ton, en in deze gevallen blijft ontsnappen de enige mogelijke oplossing!

WEET KENNISMAKING

De gouden regel als het gaat om het naderen van walvissen, of het nu gaat om observatie aan de oppervlakte of om te lanceren, blijft dezelfde als voor alle wilde dieren: weten hoe ze moeten opgeven. Overweeg duidelijk alleen om het water in te gaan of ze nauwlettend te observeren als de dieren zelf contact accepteren. Daarmee zijn we terug bij de vorige paragraaf, diepgaande kennis van gedrag, afhankelijk van de soort, is een essentiële voorwaarde om de situatie te kunnen beoordelen. De aanwezigheid van een gids is daarom meer dan wenselijk.

WALVISSERIJ

La internationale walvisvaartcommissie heeft twee grote heiligdommen gecreëerd, die van deIndische Oceaan en die van deZuidelijke Oceaan: het doel van deze twee enorme gebieden is om de jacht formeel te verbieden, zodat kwetsbare bevolkingsgroepen weer kunnen opbouwen. Heiligdommen zijn in feite ook plaatsen van observatie en studie van grote walvisachtigen voor wetenschappers geworden. En in de afgelopen jaren hebben meer en meer landen of groepen landen heiligdommen opgezet om walvisachtigen te beschermen. Hun interesse is zowel om gebieden aan te bieden waar geen vangst mogelijk is, maar ook om menselijke activiteiten rond walvissen te organiseren. Omdat een goed beheerd ecotoerisme waarschijnlijk het beste alternatief is voor de jacht.

HET POLYNESISCHE SANCTUARY

Groter dan Europa, het heiligdom van walvisachtigenbescherming van Frans-Polynesië, opgericht in mei 2002, strekt zich uit over vijf archipels: Tuamotu, Gambier, Austral-eilanden, Society-eilanden, Marquesas. Het besluit herinnert eraan dat deze soorten "zijn opgenomen in de lijst van beschermde soorten", en dat ze verboden zijn: "verminking, pesterijen, vangst of verwijdering, consumptie en jacht, en als detentie, transport, import en export ". Het regelt ook de nadering van dieren, bijvoorbeeld door de observatieafstand van bultruggen in een boot tot 50 meter te beperken, een afstand vergroot tot 100 meter als een kalf hen vergezelt, en op 30 meter de observatieafstand van dolfijnen en andere walvisachtigen.

AGOA, HET SANCTUARY VAN DE ANTILLEN

Op de Franse Antillen is onlangs het AGOA-reservaat opgericht: 138 km² in de wateren van de Antillen onder Franse jurisdictie (Guadeloupe, Martinique, Saint-Martin en Saint-Barthélemy). Het idee is zowel om de soort te beschermen, maar ook om hun leefgebied te beheren, en om rekening te houden met menselijke activiteiten in het gebied, waaronder natuurlijk het observeren van walvissen. En als dit initiatief de Franse Antillen betreft, dan is er in feite een echte samenwerking met met name de Nederlandse Antillen en de Dominicaanse Republiek om een ​​soort mariene corridor tot stand te brengen, die de migratiecorridors en de verspreidingsgebieden van dieren beveiligt, die niet bestaan. stop niet bij politieke grenzen!

PELAGOS, HET SANCTUARY VAN DE MIDDELLANDSE ZEE

In dezelfde geest creëerden Frankrijk, Italië en Monaco twaalf jaar geleden het eerste internationale reservaat in de Middellandse Zee, Pelagos: een driehoek van 87500 km2 gelegen tussen de eilanden Hyères, in het noorden van Sardinië. , en de Italiaanse kust. Hier vinden we de grootste concentratie walvisachtigen in de hele Middellandse Zee, maar ook zeer belangrijke menselijke activiteiten, of het nu gaat om koopvaardijschepen of pleziervaartuigen. De uitdaging voor de landen die Pelagos hebben opgericht, was dan ook om al deze aspecten te beheren.

Alle duik-TO's bieden walvistochten of cruises aan. Zwemmen met een reus van 15 ton blijft een magisch moment in het leven van elke duiker. Altijd één ding in gedachten houden: dit zijn wilde dieren, soms onvoorspelbaar, en niets wordt ooit als vanzelfsprekend beschouwd.

Tekst: Isabelle Croizeau