GREGOR TÖRZS: De meester van natuurlijk licht

Geboren in Hamburg in 1970, Gregor Törzs bracht 16 jaar door in Los Angeles, waar hij studeerde en werkte in de filmindustrie. Eerst aangetrokken door speciale effecten, werd hij vervolgens directeur fotografie. Terug in Duitsland, zijn geboorteland, concentreerde hij zich op fotografie en werd hij een expert in printtechnieken, met name platina-printen. In zijn benadering als fotograaf hecht Gregor Törzs veel belang aan natuurlijk licht en de belichtingstijd van zijn foto's. Het is ook dit werk dat zijn beelden zo bijzonder maakt en dat ze hun "bovennatuurlijke" karakter geeft.

Om “Ciel Lourd” te maken, een serie die bestaat uit onderwaterfoto's, maakt Gregor Törzs een structuur voor zijn oude favoriete camera om deze waterdicht te maken. Door de honderden uren die hij onder water doorbracht, kon hij unieke onderwatermomenten vastleggen. In 2014 creëerde en vervaardigde hij de eerste onderwatercamera ter wereld met een zeer groot formaat negatief (24 × 36 cm). Het is met dit apparaat dat hij de Ultramarine-serie realiseert. De kunstenaar was ook geïnteresseerd in macrofotografie, met name het fotograferen van insecten en vlinders (Microtype-serie n ° 1). Het was met deze serie, geproduceerd in 2010, dat hij zijn eerste platina prints maakte, op handgemaakt Japans papier (zoals flinterdun gampipapier, van extreme finesse). Er zijn maar weinig laboratoria in de wereld die deze techniek beheersen.

Watershot-camera

Je hebt een unieke manier, zelfs picturaal, om de natuur te fotograferen. Wat is jouw aanpak?
Ik denk dat het niet iets is dat van tevoren is besloten of dat kan worden gepland. Integendeel, het is een handeling die op een organische manier wordt geactiveerd. We gaan op natuurlijke wijze naar dit pad. Het hangt nauw samen met hoe je een verhaal wilt vertellen. Het lijkt misschien vreemd, maar ik ga niet zitten en denk erover om een ​​foto op een foto te laten lijken. Ik ben overtuigd door dit adagium van design, dat zegt dat vorm voortkomt uit de functie. Ik denk dat het in het begin heel belangrijk is om de emotie te begrijpen die men wil overbrengen, de stijl vloeit dan vanzelf. Mijn doel is om deze emotie te transcriberen. De belangrijkste emotie, die ik via mijn afbeeldingen wil delen, is van de orde van herinnering, degene die we ons herinneren, een mooie herinnering, die zou worden gevuld met een vorm van nostalgie en melancholie die deel uitmaakt van uit het verleden. Dit is een heel speciaal gevoel, omdat we onszelf naar het verleden overbrengen met de mogelijke hoop dat hetzelfde in de toekomst zal gebeuren. Een herinnering is in die zin uniek. We zijn in het moment, we denken aan het verleden en we kijken naar de toekomst. Het is deze emotie die ik visueel probeer te transcriberen in mijn foto's. Ik probeer, met alles wat in mijn macht ligt, dit gevoel zo nauwkeurig mogelijk te communiceren, evenals wat mijn beslissingen beïnvloedt. Deze picturale stijl is naar mijn mening wat in deze zin het beste resultaat geeft.

Technisch gezien, hoe krijg je dat resultaat?
Ik heb mijn eigen uitrusting gemaakt voor mijn nieuwste werk, onderzeeërs. Het apparaat dat ik al 4 jaar gebruik bij onderwaterfotografie is door mijzelf ontworpen. Vervolgens hebben we het prototype gemaakt. Het is een enorm analoog apparaat van 24/36 cm. Ter vergelijking: het is 100 keer groter dan de huidige digitale onderwatercamera's die 24 / 36mm-opnamen maken. Door de extra grote afmetingen van deze camera is de klus alleen haalbaar als de opnames gemaakt zijn met zeer grote negatieven. Normaal gesproken gebruiken we bij onderwaterfotografie een "dome-poort" die het mogelijk maakt om een ​​bepaalde schoonheid te brengen, aangezien we het gebruik van de 33% zoomlens vermijden. Het ongemak is echter dat we een virtueel beeld in hoge definitie maken met een zeer grote scherptediepte waardoor het beeld vlakker wordt en een soort kromming ontstaat. Persoonlijk hou ik niet van deze eigenschap die het hele beeld erg precies maakt (de voorgrond en het laatste plan zullen perfect scherp zijn). Ik hou liever van een beperkte scherptediepte. Het is deze voorkeur die me ertoe bracht mijn eigen apparaat te bouwen. Er wordt ook rekening gehouden met de keuze van mijn onderwerpen. Ik heb de neiging om scènes te fotograferen, die ik zou omschrijven als "stil" waar geen momenten van grote opwinding zullen zijn, zoals bijvoorbeeld de open bek van een haai. Dit neemt niet weg dat mijn afbeeldingen met grote complexiteit worden geproduceerd. Maak de foto van koralen, we lopen er langs en zeggen "Het is een beeld van koraal", dan komen we erop terug, aangetrokken door een redenerend detail. Er is in werkelijkheid iets poëtischer, emotioneler ... Een emotie die ik zelf voel als ik duik en die ik niet vind in conventionele onderwaterfotografie.

Welk type lens gebruik je en welke materialen heb je gebruikt om het te maken?
Het vliegtuig met de naam Ultramarine is helemaal opnieuw opgebouwd. Het is geen apparaat dat wordt beschermd in een waterdichte behuizing, het is het apparaat zelf dat eerder is ontworpen om waterdicht te zijn. De lens is niet uitwisselbaar, de Ultramarine camera is vervaardigd met een 155 mm knaagdier lock-formaat lens. Zelfs met een groothoekopname krijgen we een beeld met een hele kleine scherptediepte. Deze esthetiek vinden we terug in oude foto's van rond de eeuwwisseling. Dankzij de lengte van de lens en zijn zeer brede hoek wordt een zeer korte scherptediepte verkregen. Het voordeel, met betrekking tot het gebruik van zeer grote negatieven, is het hergebruik van deze negatieven zoals ze zijn tijdens het printen van platina. Het is een opwindend proces dat een prachtige weergave oplevert door gebruik te maken van de oudste technieken voor het verkrijgen van zwart-witafdrukken. We gebruiken een vloeibare platina-oplossing die we op papier poetsen. Deze oplossing wordt tijdens het drogen lichtgevoelig. Het negatief wordt vervolgens op het papier geplaatst dat in een vacuümmachine wordt geplaatst om het negatief en het papier samen te persen. Dankzij UV-licht wordt contactprinten gedaan. Het grote formaat van mijn negatieven maakt het mogelijk om grote papieren prints te krijgen met veel detail. Voor mijn onderwaterserie heb ik ervoor gekozen om uitsluitend in zwart-wit te werken. Ik heb wat kleurentesten gedaan, maar het resultaat paste niet bij de emotie die ik met mijn creaties wilde laten zien.

Hoeveel jaar duik je al en hoe heb je de wereld van het duiken ontdekt?
Ik duik al 30 jaar. Ik begon op mijn achttiende, toen ik naar Portaventura in het Caribisch gebied verhuisde. Daar heb ik mijn duikdiploma gehaald. Ik werd letterlijk verliefd op deze discipline. Evoluerend in gewichtloosheid in het vloeibare element, “Mobilis in Mobile”, biedt geen enkele andere omgeving zulke sensaties. Zoals ik al eerder zei, heb ik het gevoel dat ik in een herinnering leef als ik onder water ben ondergedompeld. Hierdoor krijg ik gevoelens die ik nergens anders op onze planeet kon vinden. Ik denk dat mijn foto's de sensaties die ik tijdens mijn duiktrips voelde veel beter weergeven dan mijn woorden.

Wat is de hoofdboodschap die je via je onderwaterfoto's wilt overbrengen?
Als ik onder water ben ondergedompeld, in de diepten van de oceaan, laat ik me overtuigen door een unieke emotie. Het vreemde gevoel iets te leven of te ervaren dat in de volgorde van de herinnering staat en dat ik een ongelooflijk mooie en unieke ervaring vind. Dat is wat duiken voor mij betekent, iets dat intrinsiek aangeboren is, diep in onszelf verankerd is. Ik zoek, door middel van mijn beelden, het meest getrouwe middel om dit gevoel weer te geven. Als ik bijvoorbeeld oude koralen fotografeer en ik dit moment vereeuwig, is dat mijn manier om een ​​moment van schoonheid en kortstondige perfectie uit te drukken.

Je had een tentoonstelling in oktober, hoe ging het?
Ik woon veel kunstbeurzen bij, waaronder de tentoonstelling Basel afgelopen juni. Ik ben erg ontroerd om te weten dat mensen die geen duikliefhebber zijn, mogelijk ook last hebben van mijn onderwaterfoto's. Ik kreeg alleen goede feedback van bezoekers.

Welke foto of welk thema heeft uw voorkeur in uw werk?
Ik heb niet echt een voorkeur, maar over het algemeen ontroert de eerste foto die ik maak, omdat het de toewijding symboliseert van al het werk en de inspanningen die tijdens het project zijn geleverd. Het versterkt me dat ik de juiste keuze heb gemaakt en in de goede richting ben gegaan.

Wat zijn je volgende projecten?
Over het algemeen houd ik er niet van om over mijn toekomstige projecten te praten wanneer die nog niet zijn gestart, maar ik kan u vertellen dat ik blijf werken aan het onderwerp onderwaterfoto's en dat ik onlangs de Rode Zee in ben gedoken November 2018 vervolgt deze serie met de Ultramarine.

Wat zijn je favoriete fotografen?
Ten eerste zijn er twee Sarah Moon. Ik heb grote bewondering voor zijn werk. Zijn beelden zijn erg ontroerend. Ik waardeer zijn manier om een ​​verhaal te vertellen. Ze is echt een fantastische artiest, die me in staat stelt een parallel universum binnen te gaan buiten haar beelden. Ze slaagt erin om unieke shots te maken terwijl ze haar onderwerpen op een journalistieke manier benadert.
De tweede is Peter Beard, een kunstenaar die absoluut authentiek is in zijn fotografie. Ik vind een autobiografische kwaliteit, die ons uitnodigt om zijn dagboek in te voeren.

Aurélie Kula

www.gregor-toerzs.com/film
www.instagram.com/gregortoerzs/