De stemming van Francis Le Guen
Want soms, rotzooi niet!
Muziekcredits: Erwan & Eric Le Guen
Maar toch ... Eigenlijk heb ik een soort persoonlijk probleem met schildpadden. Cultureel… U hoeft alleen maar tv te kijken. Geen dierendocumentaire zonder schildpad. Geen reis zonder "the turtle beach". Ja, ze komen in het zand liggen. Je weet heel goed. We zien het overal!
Dan, "natuur" trips. Dus er is het boeket. Ik daag je uit om een excursie te vinden waarbij je geen bezoek aan het plaatselijke strand "unieke nestplaats voor schildpadden" krijgt aangeboden! Dus je zult een deel van de nacht rillend in het natte zand liggen, frontaal, om te zien hoe deze grote schildpadden ei voor ei bevallen aan het einde van hun walgelijke slurf. En weggaan, zichzelf als ongelukkige vrouwen naar het schuim slepend. Maar dat we ze eens en voor altijd dragen als ze klaar zijn! Ze zo zien poepen, omringd door toeristen, doet je hart pijn ... Anders is er een variant: "de geboorte van schildpadden". Daar is het tegenovergestelde: de eieren die uitkomen, al die babyschildpadjes die uit het zand komen en naar de zee beginnen af te dalen. Eindelijk degenen die daar aankomen omdat je de geschiedenis kent: de vogels zijn er en neem 9/10 voor een definitieve eerste vlucht. De mogelijkheid om een (schildpad) traan te laten vallen over de wreedheid van de natuur die anders niets kan schelen!
We zijn daarom onderweg naar huis schildpadden verkocht!
Dit is een onderwerp van keuze voor documentairemakers die op zoek zijn naar inspiratie: wat ongetwijfeld de overvloed aan schildpadscènes op tv verklaart. Dat dacht ik al. Tot ik zelf tv maak. En dat ik, geschokt, ontdek wat de "samenzwering van de schildpad" moet worden genoemd. Leg ik mezelf uit.
Alle bestemmingen die ik u in de Carnets de Plongée-programma's heb mogen presenteren, boden duidelijk niet dezelfde attracties. Kwestie van de oceaan, breedtegraad, rijkdom aan ecosystemen, maagdelijkheid van de plaats… Maar wat de omstandigheden ook mochten zijn, het was noodzakelijk om een 26 'programma te voltooien. En niet om jezelf twee keer hetzelfde menu te bedienen: er zouden klachten zijn geweest!
Dus zelfs als de armoede in sommige gevallen de keuze nauwelijks toestond, geloof ik dat we de weddenschap hebben aangenomen om u in elke aflevering een ander verhaal te vertellen. Maar wat een hoofdpijn! Het was soms nodig om schatten van de verbeelding in te zetten om een paar onderwaterwoestijnen te bevolken die ik niet wilde noemen.
Meer dan één manager van het centrum heeft geprobeerd "de vis te verdrinken", waarbij hij zijn bestemming met de grootste kwade trouw prees. En daar komen de schildpadden binnen, maar daar kom ik op terug ...
Ons is verteld dat ze bedreigd zijn. Te gejaagd. In Rodrigues bijvoorbeeld, in de tijd van de ontdekkingsreizigers, leken we op de rug van schildpadden naar de boten te lopen die hen kwamen uitroeien zonder voet op de grond te zetten. We zijn verre van vandaag: we moeten in het zand lopen!
Aan de andere kant moet je jezelf in de schoenen van de jagers plaatsen. Omdat er eindelijk niets domers is dan een schildpad. Het gaat voorbij en shell. En het is gemakkelijk in te halen, zelfs als het goed begint. Het is verleidelijk. Er is niets anders te doen dan het om te draaien, het uit te snijden met een machete en het op een houten vuur in de schaal te grillen: voorzieningen en dekking!
Zeeschildpadden, het is hetzelfde. Om nog maar te zwijgen van het feit dat er veel verschillende soorten zijn: groene schildpadden, carettes, luit, alle maten, alle kleuren. Ga je daar vinden! Dan, het geweer, het net, het dynamiet: het ontbreekt niet aan de middelen om een feest van schildpadden te maken.
Ja, maar ze zijn overal bedreigd en beschermd. Goed. Er zijn zelfs verenigingen om schildpadden te beschermen. We tellen ze. We introduceren het opnieuw. Goed. Het is heel goed! Lang leve de schildpadden.
Maar stel je de nachtmerrie voor: het team van de Carnets de Plongée, dat onlangs aan de andere kant van de wereld is aangekomen, is niet fris: de jetlag. We herinneren ons allemaal de tientallen sequenties van schildpadden uit eerdere films ... Alleen water verversen! We komen er niet op terug. Beloofd. Maar nu onthult de eerste duik ter plaatse de omvang van de woestijn! Dus met bloeddoorlopen ogen koken we de mensen die de leiding hebben, we baren ze, we volgen samen de sites die een verhaal kunnen vormen ... We moeten toch een film terugbrengen! De man danst van de ene voet op de andere, behoorlijk geïrriteerd. En plotseling, zijn ogen stralend, verlicht door De Openbaring, haalt hij zijn troefkaart tevoorschijn en zegt mond tot hart: “Aaaah maar ik heb een geweldige plek voor je! Met schildpadden!
Pffff ...
Natuurlijk begrijpt het hoofd van het centrum niet dat ik dit schildpadmanna met de rug van een handpalm wegveeg en vraag om iets anders te zien. Zijn lieve schildpadden! Haar rijkdom! We komen van over de hele wereld om ze te zien! En ze, daar, spugen in de soep ... Meeeeerde!
Aaah in deze baan, we maken niet alleen vrienden ...
Maar het is als een vloek ... Overal waar ik kwam, kreeg ik schildpadden voorgeschoteld. Florida: zoetwaterschildpadden! Cenote Angelita in Mexico: een schildpad! Rodrigues: schildpadden. Rode Zee: schildpadden! Wij geloven dat het stil is in Polynesië: schildpadden!
Bedreigd? Soorten om te beschermen? Mijn oog: er is overal!
We hebben geprobeerd zoveel mogelijk te fotograferen met plastic zakken in de vorm van kwallen, maar er zijn er nog enkele! Voorbij ! Gelukkig heb ik in sommige geavanceerde landen jongens kunnen filmen die op ze jagen, vissen en opeten! Het is ook heerlijk ... schildpadsoep.
Tekst en audio: Francis Le Guen
0 reactie
Eindelijk goed nieuws om 2014 te beginnen en dat deze burgemeester nergens meer mee ophoudt