ALL A POIL van FRANCIS LE GUEN

De stemming van Francis Le Guen

Want soms, rotzooi niet!

Muziekcredits: Erwan & Eric Le Guen

Onderwaterfotografie, wat een geweldige hobby! Maar op dit gebied zijn er twee soorten fotografen. Laten we het eerst hebben over "dierenverzorgers". Graag misantropisch, de natuurfotograaf en in het bijzonder "macro" is een eenling die zijn duik doorbrengt met zijn masker geplakt op 1 m2 rif en dat de zetel is van de commensale garnaal, de mimetische en kleine krab of de irritant langzame naaktslak. Dit is genoeg voor zijn geluk. Bedekt met dozen, verlengbuizen, flitsers en waakvlammen, zag hij zijn duik door het smalle uiteinde van de telescoop en maakte hij het hele team kwaad, roerloos, terwijl hij wachtte ...

Maar we moeten ook praten over "antropomorfen", diegenen die onderwater mensen fotograferen. Bij voorkeur vrouwen. En dan rijst het probleem van het model. Ja, ja De fotograaf "dier", hij heeft geen modellen nodig: ze zijn voorzien van duiken!
Maar de "diverse fotografen" werken in ieder geval in paren. Vaak man en vrouw, vriend, vriendin. En onder water zijn huishoudelijke taferelen de regel. De fotograaf brengt zijn tijd door met het draaien van zijn armen en brullen door de automaat voor dit model dat absoluut niets begrijpt! Naar links ! Bovenste! Dichterbij… Enz. Dames, mijn condoleances ...

Maar hoe zit het met rendering? De foto's van duikers en duikers in actie gaan weer voorbij, het is heel natuurlijk en het is inderdaad vaak nodig om een ​​personage in een onderzeese scène te plaatsen, al was het maar om een ​​schaal, een perspectief te geven.

Maar hier is wat "creatieve foto's" een paar jaar geleden zijn geland. Een naam die de professionele fotografen altijd heeft doen draaien van het lachen, de echte fotografen, degenen die van hun werk leven en voor wie creativiteit een noodzaak is. Per definitie. Deze "creaties" zijn als een must door verschillende fotowedstrijden in de mode geraakt. Er zijn zelfs zwembadevenementen! En slechte smaak is vaak de regel van deze oefening ...

Zo is de huidige trend is verfrommelt nat. Pictures mops. Er gaat geen dag zonder ontdekt te worden op sociale netwerken foto van een nimf volledig gekleed, verwilderd, zijn ogen rood van chloor, min of meer ingewikkelde in bladen doorweekt te midden van zeepbellen. Dit is de grote wasserij! Omdat we beseften dat textiel onder water, net als haar, vlotter, flutter, tirebouchonnent en dat bo! Creatief! Dus, zijn we nu serveren kleren doorweekt alle sauzen.
In eerste instantie pleitte de nieuwigheid voor deze onderwatermodeshows. Mike Portelly, Zena Holloway, Elena Kalis en een paar anderen gaven ons een aantal prachtige afbeeldingen in deze stijl. Maar waarom nadoen, de slechte smaak bovendien? Omdat in het genre de meeste modellen zielig zijn. En de dampige gordijnen, de gratie en de schoonheid, het is een beroep. Het is niet genoeg om een ​​natte doek om je billen te doen en in het koraal te patrouilleren ...

Maar ten slotte, wanneer men erover nadenkt, wat is dan deze onzin om volledig gekleed te duiken? Is het om Angelsaksische preutsheid te omzeilen die bij de VN klaagt zodra ze een vrouw naakt in het water ziet? Dat is Anglo-seksistisch!

Op Facebook, dat de maatstaf is geworden voor goede zeden en "deugdzame cirkels" (sic), camoufleren we de kutjes en tepels, op straffe van straling. We spelen vals met de natuur, om zogenaamd de jeugd te "beschermen" ... Wie geniet er ook van vieze films op hetzelfde internet ... Wat is dit probleem met naaktheid?
In de klassieke kunst is het naakt de regel. Michel Ange plaatste geen sekscache op het standbeeld van David dat in het Prado in Marseille staat… Courbet schilderde ook geen string op het glorieuze vlies van "The Origin of the World". Laten we verder gaan.

Maar pas op voor bescheidenheid, herenfotografen, laten we de sprong wagen! Laten we de broek eens en voor altijd uitdoen in plaats van ze in Jouy-kant te verstoppen! Isotherme vraag, deze dames zullen het verschil niet maken ...
En een beetje pariteit, wat maakt het uit. Als ik de vrouwen van mijn netwerken geloof, zijn ze een beetje beu met sirenes. Deze dames willen wat spieren! Mannen, echte. Naakte rugbyspelers. Onderwater piemel. Hoe geef je ze de schuld? 99,9% van de iconografie van het genre is vrouwelijk. Kom op heren, wie is er toegewijd? Ik zou de foto's maken! Geen amateurs? Het is waar dat, dank u, we ons allemaal kunnen aankleden ...

Trouwens, laten we erover praten! Aankleden. Ik weet niet of het je is opgevallen, maar de onderwaterwereld is donker! Zwarte handschoenen, zwarte pantoffels, zwarte steken, zwarte vinnen, olievlekken ... Oh, er zijn natuurlijk fabrikanten die een beetje ontsnappen, hier en daar een paar kleine gekleurde punthaken toevoegen, maar over het algemeen, qua duikkleding hebben we de keuze tussen zwart en zwart… Het is zelfs het synoniem voor neopreen geworden omdat alle leveranciers van apparatuur om kostenredenen door dezelfde Aziatische groothandel worden geleverd. Dat verklaart dat zeker.

En toch doen dezelfde Aziaten echte wonderen in neopreen. In de jaren 90 bood de Japanse Tabata kleding aan die een modeshow waardig was (daar komen we op terug). Tinten vanille / karamel / chocolaatjes, fluorescerende sets, pastels, harlekijnen en alle accessoires van hetzelfde vat, inclusief vinnen en regulators. Het was nog vrolijker. En nog fotogenieker. Je zou me destijds in het roze hebben gezien ...

Als we trendspecialisten mogen geloven, is geel momenteel te zien in modeshows, zowel bij Michael Kors als bij Dior, en in al zijn variaties. Lichtgeel, neon of kuiken: alle kleuren zijn mogelijk. Bij Kenzo is het de sinaasappel die deze zomer zal zegevieren. Bij Gucci, roze; bij Givenchy, babyblauw. Chanel kiest voor rood en Valentino voor beige (of zand). Maar geen zwart!
Dus ? Ik zeg dat, ik zeg niets ...