MONITOR OF BRANLEUR? door FRANCIS LE GUEN

De stemming van Francis Le Guen

Want soms, rotzooi niet!

Muziekcredits: Erwan & Eric Le Guen

Monitor ... God weet dat ik mensen in het water heb gezet. Honderden zelfs. Maar ik kon niet meer! Nee nee nee ...

Wat een apostolaat! Realiseer je: twee keer per dag, onder water, wandelende dassen die we meestal nooit zien, en op dezelfde locaties die we uit ons hoofd kennen. Al deze vragen die je eindeloos moet beantwoorden, altijd hetzelfde. Al deze irritante traagheid in afwachting van het team om aan de slag te gaan ... Nee, bedankt!

Om nog maar te zwijgen van de risico's. Vroeger verloren we duikers zoals tieners hun deugdzaamheid zonder dat iemand iets vond om over te klagen: het was "de zee" ... Maar dat was "vroeger". Als een duiker met overgewicht vandaag haar kont aan een zee-egel prikt, is het de beproeving! In het buitenland is het nog erger als we de touroperators mogen geloven. 'De cabinegordijnen waren blauw op de brochure, Mossieur, niet roze!'

Toch zijn er nog enkele van deze priesterbewakers, van degenen die de roeping hebben, die een ontroerende openhartigheid behouden om dezelfde zee-egel te ontdekken, dezelfde girelle op de hoek van hetzelfde wrak. Ik bewonder ze. Welke acteurs! Ze verdienen de gouden palm.

Maar de meesten vervelen zich en dat is te merken. Vaak zitten ze werkeloos langs, verticaal in het blauw, stijf als gerechtigheid. Zonder iets te schokken, terwijl de duik rond dezelfde aardappel wordt geagiteerd.

Dus er zijn mensen die zich bezighouden door de galerij te verbazen. Ze maken bubbels in de vorm van een cirkel. Voor hele minuten. Ze borrelen. Trek niets af. Ze drijven, hooguit spelen ze, gewoon om het op te blazen en te laten zien hoeveel ze meesters zijn in hun drijfvermogen. Of anders gooien ze zichzelf terloops terug en laten ze weer een bubbel vallen. Perfect. Die naar het niets stijgt.

Dit zijn dezelfde instructeurs die zich op de boot uitrusten, kamperen op hun V-vormige benen en het volledig uitgeruste blok over hun hoofd gooien, dat op miraculeuze wijze op zijn plaats komt. Terwijl je worstelt met een slang die vastzit onder een riem van je arme, geatrofieerde kippenvleugels. Laat de octopus twee keer om je nek gaan en wurg je als een boa constrictor terwijl het blok onverbiddelijk instort in de richting van je blote voeten.

Dit zijn dezelfde instructeurs die zich niet kunnen voorstellen het water in te gaan zonder een schokkerige front-rocker, met slechts één vinger op het masker. Geschiedenis van…
Onder water kruisen ze van tijd tot tijd een arm om met een neergaande lucht de gewone koraalaardappel aan te duiden. Terwijl hij met de hoed knikt. Ze schudden het hoofd, wat. Of ze zwaaien met hun vingers aan het uiteinde van hun arm, in het blauw, waarmee ze het universele teken van contant geld nabootsen. Haal uw creditcard er niet uit: hij is voor later! Nee, de monitor die het water met zijn vingertoppen voelt, wil alleen dikke Napoleon aantrekken; die overigens niks kan schelen. Hij herinnert zich de gezegende dagen dat hij gevuld was met hardgekookte eieren en klaar stond voor het geval dat. Maar hij moet toch niet voor een idioot worden gehouden ...

Anderen van deze begeleiders hebben jeukende dijen en kronkelen tegen de stroom in als boten met wielen. Af en toe steken ze hun kop tussen hun vinnen, aalscholver-stijl, om te kijken terwijl ze genieten van de duikers die op grote afstand gillen. Fles snel geleegd: sneller op!

Het ergste is wanneer je merkt dat je buiten de site wordt gedumpt, wat steeds zeldzamer wordt gezien de endemische markup. In het blauw, op het zand of in het zeewier. Verspilde tijd ! Vaak wijst de monitor in de richting van een wraakzuchtige atemi en fladdert als een gek om de plek te bereiken. Zijn team achterlaten. Vooral omdat een lichte tegenstroom hun inspanningen lijkt te ruïneren. Wat een irritante situatie! Terwijl het maar 10 'inspanning kostte om eindelijk veilig te zijn voor het wrak. Vaak draait hij zich om en balde hij zijn vuist, bootst een krachtige handjob na, gewoon om bevelen te geven om de beweging te versnellen. Tijdverspilling ... Beginners maken zichzelf kwaad! Het is de verschuiving van incontinentie. "Rendez-vous bij de hoop zand" met twee kortademigheid en hartstilstand ... Wat een baan ...

We moeten ook in hart en nieren over de politie praten. Ze hebben geleerd om onder water niets aan te raken, dus blijven ze gewichtloos, op een goede afstand van alles, vooral de duikers die ze geacht worden te begeleiden. Maar ze hebben hun hoorns. Oh, wat haat ik deze accessoires! Pneumatisch, elektronisch, mechanisch… De "wereld van stilte" heeft een wending genomen! Ik passeerde groepen Italianen die niet konden stoppen met communiceren in morsecode, zwaaiend met hun ding! Maar in de handen van de "monitor" is het het ultieme wapen. Het fluitje. Het logboek. Het enige dat ontbreekt is de kepi!

Laat een van de duikers doen alsof hij deze schildpad nadert of naar de drop-off glijdt en… "Ding ding ding"! De agent drukt op zijn deurbel als een bezetene. Wat een rukker! Twijfel is toegestaan, in het blauw ... Crestfallen, de overtreder keert zich om, dooft zijn lamp en bekijkt, van een goede afstand, de geheel blauwe muur ...

Er zijn ook de conducteurs; uitgerust met een soort chromen staaf die ze gebruiken om meestal kleine dingen aan Boeotiërs aan te duiden. Maar deze toverstaf wordt ook gebruikt om iedereen tot bestelling te roepen, door ostentatief de vinger uit te steken en de afkeuring te signaleren van "autoriteit" die op zijn fles tikt. Ting ting ting ... Alweer! Discreter maar o hoeveel sluwere en valse ezel: ik ben het niet, het is de toverstok!

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar, al die neerbuigingen, deze groeiende infantilisatie van het duiken, ik, het maakt me verschrikkelijk!