De stemming van Francis Le Guen
Want soms, rotzooi niet!
Muziekcredits: Erwan & Eric Le Guen
Er is nog steeds een oefening die verloren is gegaan, het is voeden. Je weet wel, het voeren van zeedieren om ze rustig te kunnen observeren ... Lokken, dwangvoeding, wat ... Wie heeft er nu slechte pers onder het voorwendsel dat het het gedrag van dieren en met name haaien zou veranderen ...
Het was wel gaaf: je werd in een rij gezet, met je kont in het zand, zonder beweging en je had het recht om de monitor de pop te zien spelen met een vis in je hand of zelfs in je mond. Nou ja, soms waren er missers en liep de haai weg met een extra stuk ... Het martelaarschap van de idioten. Maar wat een circus!
Voeding was echter een lange traditie uit de tijd dat pindazakken in dierentuinen werden gekocht om apen in kooien te voeden. Nu worden de duikers gekooid. De wereld op zijn kop!
Tegenwoordig is iedereen tegen het voeren van voedsel. Het is vies, het is maaaal. Ja, maar in praktisch alle structuren waar ik tijdens het filmen heb gedoken, is het echter de regel. Je moet geloven dat aanbod volgt op de vraag ... Omdat haaien er niet toevallig zijn, voor je mooie ogen, wees daar zeker van. Met al het lawaai van de dagelijkse groepen, de rollen van de vinnen als een maaidorser en de zandtornado's die daarbij horen, zeg je tegen jezelf dat de haaien ermee instemmen dat hun portret alleen getekend wordt door de verleidelijke geur. Niet de jouwe maar die van dode vissen, bevroren, afgebroken als een puzzel of opgesloten in slinkse dozen met gaten. Maar als ! Kijk voorzichtig ! Hetzelfde geldt voor pijlstaartroggen, grote tandbaarzen, enzovoort ...
Uiteraard moet men niet overdrijven. Ik herinner me een duik in Crystal River Florida, waar een dwaas probeerde een lamantijn met bananen te vullen! Terwijl het zich alleen voedt met waterhyacinten. Bovendien had het kalme dier, geërgerd, een klap gegeven aan de idioot die zijn masker had verloren ...
Dus ? Zou u bereid zijn om af te zien van een duik als u merkt dat het centrum voederen beoefent? Eerlijk gezegd? Ik heb het gedaan. Een keer. In de Koraalzee in Australië. Na een reis van ruim 3 dagen waarin ik slecht heb geslapen. Ik was in een slecht humeur. Ja, het overkomt mij! En toen ontdekte ik dat het aangekondigde cluster van grijze haaien er niet was door het geluk van Moeder Natuur: deze plek, hoe afgelegen en "wild" het ook was, was regelmatig gevuld met karkassen van vissen. Nou, ik besloot deze duik en dus ook deze reeks over te slaan. Geen haaien in de film! In plaats daarvan een prachtige tak van zacht koraal. Maar een. In de woestijn. Ja, we zaten op de verkeerde site. Maar dat is een ander verhaal ... Nou, ik ben ook geen fundamentalist, en ik heb vaak gedoken op haaienplekken met goed aas.
Want eindelijk, wie valt er mee lastig, de voeding? Haaien zijn blij. De duikers ook. De centra praten er niet over. Dus ?
Voorafgaand aan de doop hebben we een zee-egel verpletterd om de kransen binnen te halen. Niemand kon het fout vinden. Het was onschuldig en leerzaam. Hoe zijn er geen zee-egels meer? Kom blootsvoets wandelen in onze kreken, je zult het zien! Ach, is het vissen gereguleerd? Zouden we de bevolking uit balans hebben gebracht door te veel eetbare vrouwtjes te vangen? Wat mag niet worden uitgevonden! Aaah de ecologen ...
Treurige geesten zullen ons duidelijk vertellen dat een gevoede haai een rotte haai is. Dat hij, door aan de man te wennen, het uiteindelijk zal opeten. Laten we toegeven. Maar eerlijk gezegd eten ze vooral surfers, haaien. Duikers, gaat het? Dus ?…
Maar het is waar, voeren brengt ook risico's met zich mee. Ik herinner me dit verhaal dat zich afspeelde in de Rode Zee, op een bepaalde drukke plek ...
Een instructeur had het goede idee om regelmatig een grote Javaanse murene te voeren met behulp van deze heerlijke worsten in plastic, je weet wel, de advertentie: “laten we de simpele dingen niet missen” ... Behalve die ene dag, bijzonder geïnspireerd en om zijn team aan het lachen te maken, had hij zijn eigen knacki uit de onderbroek gehaald om in het water te plassen. Het kwaad nam hem. Knack! Gobée! De staart werd door de murene schoongesneden en er was geen sprake van het stuk terughalen ...
Het ergste is dat deze murene er aan wennen! Je nadert onschuldig een gat en het beest springt op als een veer en slikt wat het kan. Tijdens het duiken in Hurghada met de staf van Plongeurs International, een paar jaar geleden, zag ik Olivier Oudon zijn rechteroor heel weinig redden ... De oren en de staart, zoals de stierenvechters zeggen ... Ziet u?
En aangezien we onder de riem zijn, laten we daar blijven met deze andere anekdote die zich in Nieuw-Caledonië heeft voorgedaan. De lagune is bijzonder rijk aan schelpen en trekt op zondag vaak liefhebbers van conchyliologie en andere vissers aan. Een van hen had niets beters gevonden dan bijzonder mooie kegels te verzamelen en met volle handen in zijn zwembroek te stoppen om weer te oogsten.
Direct in de dijslagader gestoken, had hij geen tijd om de kust te bereiken. Wat een beleg!