de CANROBERT-voering: een nieuw wrak ontdekt

“Ik had de indruk, zegt Jérôme Espla, dat ik ingebed was in een bubbel waarvan de harmonie perfect was, de indruk dat het evenwicht werd verstoord en verstoord. Het is grappig om te bedenken dat de Saint Pierre nu nooit meer zo zacht zal zijn als ze al meer dan een eeuw zijn ... maar weinig duikers denken daarover na, maar dat is wat ik een beetje voel, ook al ben ik dat wel erg opgewonden om dit wrak te hebben aangeraakt. Ik voel me als een soort groene kosmonaut die een nieuwe wereld betreedt en die beseft dat deze nieuwe wereld door zijn schuld het evenwicht dreigt te verliezen ... "

Wanneer de drie duikers die dag aan hun afdaling beginnen, is de lucht bewolkt en de zon goed verborgen. Rond 70 meter is de duisternis al bijna compleet. Florent arriveert eerst onderaan en zijn vuurtoren verlicht wat een wrak is. Zij is daar. Romain volgt hem op de voet, verlicht het schip op zijn beurt, en Jérôme, camera in de hand, nog 20 meter boven hen, profiteert van het spektakel: het is donker, maar het uitzicht is goed, "minstens 20 of 30 meter ". Het schip rust op zijn kant. De kiel is zichtbaar, levenloos, bijna naakt. "Tijd om de parameters van de recycler te controleren," zegt Jérôme, "om na een val van meer dan 100 meter zijn zinnen terug te winnen, we zijn er, geplaatst op de romp. Een lichte dwarsstroom veroorzaakt de roestdeeltjes die onder onze vinnen loskomen. Het moment is magisch. "

"Als ik naar het gezicht beweeg dat aan de stroom wordt blootgesteld," vervolgt Jérôme, "is het een explosie van leven: enorme gorgonen, duizenden scholen anthias die dansen op het ritme van de vuurtorens en de indruk wekken dat het schip in beweging is. En de Saint Pierre, hoeders van dit vredige eeuwfeest. Ze cirkelen om me heen en lijken geen last te hebben van onze aanwezigheid. Er is geen as waar ik er geen zie als ik met mijn koplampen over de brug veeg. De congers zijn enorm en er zijn genoeg murenen op de romp, tussen de gigantische takken van de gorgonen, wit en kameleon. Ik heb nog nooit een wrak gezien zo rijk, zo gekoloniseerd, zo mooi ... "

De brug van maarschalk Canrobert ligt op 110 meter afstand en de bodem rond 115. De bovenbouwen zijn er nog steeds, wat u kunt raden, zelfs als het moeilijk is in het donker om een ​​algemeen zicht op het wrak te hebben. Vooral omdat de duik van korte duur is. Amper een half uur, en het is tijd om te beginnen met de beklimming en de eindeloze decompressie, beelden vol hoofd. Boven begint het een beetje te roeren, de windvoorspelling aan het einde van de middag is vooruit gekomen. In muziek, een ipod in een doos, hebben ze bijna vier uur nodig om naar de oppervlakte terug te keren: keer op keer om hun droomduik opnieuw te beleven.

Zoals u zich kunt voorstellen, kan een dergelijke duik, uniek en het hoogtepunt van weken van onderzoek, niet worden geïmproviseerd. De logistiek is enorm, toevertrouwd aan Philippe Peyrusse van Plongée Passion in La Ciotat. De drie duikers, bijgestaan ​​door steunduiker Thierry Desmet, laten niets aan het toeval over. De duikparameters spreken voor zich: maximale diepte van -110m, een bodemtijd van 26 '(30 ′ met de afdaling) voor een totale duiktijd van 4u20, inclusief 3u50 decompressie ...

“Op puur technisch niveau, legt Romain uit, hebben we onze Vision APdiving inspiratie recyclers (eCCR) gebruikt, met een Trimix 9/68 verdunner. We hadden 4 ontsnappingsgassen, elk met 2 S-80 blokken (11,1L) en 1 blok van 7L. Voor de cijfers hadden we, 30kg eCCR, tussen 40 en 45kg relais en blokken van alle soorten (blok voor waterdicht ...), met 20kg scooter, zonder de ballast met de droogpakken en hun grote onderpak te tellen ... "

Plots was het gebruik van scooters essentieel: op deze diepte was het ondenkbaar geweest om zoveel materiaal te sjouwen op een wrak van 75 meter lang, en de drie duikers wilden absoluut een overzicht van de voering. En de site, ver van de kust (18 mijl), omvat ruwere weersomstandigheden, waaronder stroming. “Onze recyclers staan ​​er echter op dat Romain ons niet toestaat (om veilig te zijn) om aanzienlijke palmage-inspanningen te leveren. Vroeger zei ik in mijn training dat het "verboden is om zonder stoom te zitten" met deze machines. "

Zesde van een serie van 8 schepen gebouwd voor de Compagnie Valéry en verkocht aan de Transat in december 1880, maarschalk Canrobert, 75 meter lang, is een van die kleine liners die kriskras doorkruisten aan het einde van de negentiende eeuw de Middellandse Zee naar alle grote havens. En het jaar voor het zinken kreeg het schip een volledige revisie en werd het voorzien van nieuwe ketels: hem wachtte in principe nog een lange carrière.

Maar op de ochtend van 7 juli 1892, achttien mijl uit Marseille, kwam het leidende slagschip de Hoche bij zijn terugkeer van Bône aan de Algerijnse kust in aanvaring met de voering. De aanvaring vond plaats om half zeven en slechts acht minuten later zonk de Maréchal-Canrobert steil. Aan boord zijn 85 burger- of militaire passagiers, 16 vrouwelijke passagiers en 10 kinderen. Le Hoche slaagde erin het merendeel van hen te redden, met uitzondering van twee soldaten en drie kinderen, en keerde daarna terug naar de haven van Marseille.

119 jaar later, en voor het eerst, doken we op het wrak van Maréchal Canrobert. Met veel emotie. “Het is het plezier dat ik heb in mijn werk, besluit Jérôme, om te delen wat ik zie, maar vooral wat ik voel. Het is niet altijd eenvoudig, maar het is een beetje dromerig dat het op het net en over een paar maanden in een documentaire zal circuleren. Maarschalk Canrobert, we doken op het schip dat jouw naam draagt. Een prachtig schip, dat helaas een aantal levens kostte door te zinken en nu ver van de zon rust. 5 slachtoffers die mogelijk nog in het wrak liggen. De St. Pierre waken over hun laatste huis. Daarom zijn er zo veel…. Respecteren….. "

“Dank aan allen die direct of indirect hebben bijgedragen aan de realisatie van deze première. Met dank aan Aqua Lung en Apeks voor hun steun en kwaliteitsmateriaal en voorbeeldige betrouwbaarheid. "

Als u meer wilt weten over de decompressiestrategie, Romain Lhoste bespreken graag verdere technische informatie. Het draait om 3 "fundamentele en onafscheidelijke" elementen,

1- het type betrokkenheid (diepte / tijd / duikomstandigheden)
2- de keuze van verschillende gassen met het concept van dominant gas
3- decompressiebeheer (algoritme en configuratie, in het bijzonder de beroemde gradiëntfactoren, enz.).

Florent Locatelli op duikers

Romain LHOSTE op duikers

Jerome Espla op duikers