Jérôme Palazzolo: titel te vinden

In Martinique, in januari 2006. Ik heb altijd gedroomd van duiken, maar de kans deed zich nooit voor. Het was mijn vrouw die me ertoe aanzette om het te proberen, en toen ik merkte dat ik onder water ademde zonder terug te hoeven gaan om mijn lucht te halen, nam ik de tijd om een ​​magische omgeving te ontdekken, het was de openbaring. Oorspronkelijk afkomstig uit Marseille, heb ik altijd van de zee geprofiteerd en heb ik freediving en zwemmen beoefend. Maar daar was het echt buitengewoon! En sindsdien ben ik niet gestopt met het verdiepen van mijn theoretische en praktische kennis van duiken, totdat ik mijn 3-sterren CMAS-instructeur en mijn IDC Staff Padi heb gehaald. Maar hoe meer ik vooruit ga, hoe meer ik de indruk krijg dingen te ontdekken: dit is ook de magie van het duiken ...

In de Dominicaanse Republiek had ik het voorrecht om een ​​hele week te duiken naar het gezang van de walvissen, maar zonder de minste keelhuid te kunnen zien. De dag voor mijn vertrek was het de openbaring: we kwamen een walvis en zijn kalf tegen bij onze terugkeer van een duik. Een moment buiten de tijd, waar de majesteit van Moeder Natuur me blijvende herinneringen naliet. 20 minuten doorgebracht met de moeder en haar baby, tot het moment dat ze een einde maakte aan dit interview en ons achterliet met sterren in onze ogen en herinneringen in ons hoofd.

Ik zou er veel van hebben, maar het gebrek aan bewustzijn van de mens in het licht van de progressieve vernietiging van de onderwaterwereld (overbevissing, vervuiling, vernietiging van de zeebodem, enz.) Is het eerste punt dat in me opkomt.
De tweede tirade heeft betrekking op het feit dat vanaf het moment dat sommige individuen zichzelf met flessen onder water bevinden, ze driekwart van hun IQ verliezen: wie streelt een murene, die een schildpad vangt voor de foto, gesleept worden door een haai, etc.
En tot slot, een laatste tirade in het licht van de ontkenning van het gevaar van bepaalde duikers, die niet aarzelen om zonder toezicht tot -70, zelfs -80 meter in de lucht te duiken. We zijn verrast dat er ongelukken gebeuren na ...

De zon in de winter, een azuurblauwe oceaan, een duikplek om te ontdekken… Ik ben niet moeilijk, hè?

Duik met de grote witte haai.

Ik heb er meerdere, maar ik denk dat Ben Portnoy (Course Director Padi platinum) en Richard Vial (BEES 2) de twee duikers zijn die mij het meest hebben gemarkeerd. Wat indruk op mij maakt, is niet het diepterecord of de onderwateractiviteiten: het is eerder een onberispelijke techniek, een solide ervaring en een onfeilbare nederigheid. Nou, deze twee duikers zijn van dat kaliber.

Guadeloupe in februari, Egypte of Oman volgend jaar. Om nog maar te zwijgen van de plekken in de buurt van mijn huis (ik heb het geluk in Nice te wonen).

De publicatie van het boek "Stress management and aquaphobia by TCC - The contribut of scuba diving", uitgegeven door Mon Petit Éditeur.
De duikshow vroeg me om op 16 januari 2011 een conferentie over dit thema te geven (conferentie gevolgd door een signeersessie), ik zal het geweldig vinden om de lezers van de Mag!