Atlantide-doelstelling: 20 jaar ... al ...

Alles begint in Bordeaux, in 1989. Daniel Méouchy, toen een manager bij IBM, wilde verschillende avonturen buiten de gebaande paden bieden. Hij stelt zich voor dat hij hen dezelfde emoties bezorgt als schatzoekers… Voor de eerste editie ontmoeten 12 teams, elk met hun band en duikuitrusting, elkaar op de Lérins-eilanden. De partners verdringen elkaar niet. Het is aan ons om onszelf te bewijzen! Maar voor het eerst is het een succes. De berichtgeving in de media is aanzienlijk, en gedurende drie jaar zullen we onze wapens blijven maken in de Middellandse Zee, dromend van heet water en wit zand. In 3 is het het jaar van toerisme in Maleisië, en het land droomt van een evenement in duiken: het is voor ons ...

1993, Cala Montjoi. Derde leerjaar en eerste mooie "kombuis". Ons verhaal gaat over smokkelwaar, kunstwerken en vals geld. We maakten aantekeningen van 100 frank met Daniel's hoofd in plaats van Delacroix en dat van Luc, onze kale cameraman-fotograaf, in Freedom leidt de mensen. Dit alles op gesneden en gelijmd papier, want dubbelzijdig printen konden we niet. Nou, we zijn gemeld bij de Guardia Civil! Daniel moest met zijn onwaarschijnlijke Spaans gaan uitleggen dat deze kaartjes deel uitmaakten van een spel ...

De droom! Maleisië rolt de rode loper uit! We verplaatsen meer 100-mensen, inclusief 60-deelnemers en meer dan 20-journalisten. De jacht wordt internationaal, met Engelse, Maleisische, Zwitserse, Nieuw-Caledonische deelnemers. Gevolg: we moeten het bestand in het Engels vertalen, wat ons beperkt in onze raadsels, omdat we niet meer op woorden kunnen spelen. We beginnen aan de ideogrammen.

Cuba, Ile de la Jeunesse, 1995. We zijn bezig met de laatste aanwijzingen, de deelnemers moeten over een paar uur vertrekken vanuit Parijs. Daniel krijgt een telefoontje van een van de belangrijkste partners van de operatie, de Cubaanse luchtvaartmaatschappij. Ze dreigt het vliegtuig niet in Parijs te laten landen en daarom onze deelnemers, journalisten en vips op het asfalt achter te laten, als Daniel geen nieuwe substantiële cheque tekent ... Daniel zal erin slagen hen te overtuigen, maar hij zal de doorgang van de haai missen -walvis.

Bij onze aankomst op Ko Racha, een week voor de deelnemers, wachten we tevergeefs op de "lange staarten" van de boten die ons moeten helpen van boord te gaan. De piloten gingen in staking en protesteerden tegen het despotisme van de baas van het resort waar we zullen verblijven. We landen aan de andere kant van het eiland, zwemmen, trekken en duwen een slechte youy geladen met al onze spullen. De bijnaam van het strand: "Omaha Beach"!

Daar was het SARS die ons dwong de speurtocht een jaar uit te stellen. En toen we in 2004 terugkeerden naar Whale Island, was het landschap niet helemaal hetzelfde. Tijdens de verkenning in 2003 vonden we een prachtige wurgvijgenboom, die we als herkenningspunt hadden gebruikt en in het dossier beschreven. Een jaar later was het omgevormd tot houtskool ... We moesten een bord plaatsen: Hier ligt de wurgende vijgenboom ...

Omdat we naar verre landen gaan, reizen we niet meer zonder onze dokter, gecertificeerd duiken en tropische kwalen. Hij behandelde: acanthasterbeten, diadeem-zee-egels, pterois, stekend plankton, duizendpoten, horzel, schorpioen ... In deze inventaris in Prévert-stijl voegen we de essentiële toerist toe, pijnlijke oren, nierkoliekcrisis, acute ischias, gastro, zweren die geïnfecteerd raken, zonnesteek (behandeld door de Cubaanse arts in een hyperbare kamer, de apparatuur moet blijven draaien!) ... Wees gerust, Doc Jacques slaagt hoe dan ook, afgezien van overlegplanningen, om een ​​paar uitstapjes onder water te maken.

Het organisatieteam bestaat uit vrijwilligers die gedurende enkele maanden scenarioschrijvers, schrijvers, cartografen, ontwerpers, pottenbakkers, lassers, klusjesmannen worden… Niet altijd gemakkelijk! Van het oprichtende team zijn er nog een paar pijlers, aangevuld met andere vrienden, afhankelijk van het gezinsleven en de beschikbaarheid…. rond de grote organisator… ik noemde Daniel Méouchy. Hij vindt bestemmingen, zoekt partners, organiseert, legt contact met de media, brengt mensen aan het praten over het evenement, beweegt hemel en aarde zodat dit grote avontuur verder gaat. Om nog maar te zwijgen van al degenen die ons steunen, oud-deelnemers of niet. Ik zal ze niet citeren, de lijst zou te lang zijn. Ik zal alleen spreken over Albert Falco, die ons sinds de eerste editie het plezier en de eer van zijn aanwezigheid heeft gegeven.

ATLANTIS DOEL
op duikers

Virginie BOREL
op duikers

Klik hier om naar de commentaren te gaan