TIJGER HAAI: DE VOLGENDE

In het laatste nummer van Le Mag hebben we al drie opmerkingen gemaakt over de tijgerhaai. We zullen nu doorgaan met deze observaties door het gedrag van deze haai, een nogal kwetsbaar gebied, te analyseren, zoals we zullen zien in onze "observatie N ° 4" ...

Observatie nr. 4

Hoewel meer dan vijftig onderdompelingen met de tijgerhaai zijn gemaakt, is het moeilijk om met zekerheid het gedrag en de codes van de interactie tussen deze haai en de man te definiëren, terwijl het niet niet voor oceanische haaien en hamer. Tijdens een verblijf in Zuid-Afrika vertelde een specialist van een tijgerhaai die al meer dan twee duiken per dag voor hem duikt met 7ans, over zijn observaties: "Het enige wat ik weet over het gedrag dat dit dier is dat ik niets weet! Het is daarom moeilijk om een ​​gedragsrecord van de soort op te bouwen. Anderzijds zijn er twee belangrijke benaderingen die we kunnen onderzoeken. De tijgerhaai is een vis waarmee hij zich gemakkelijk kan bemoeien omdat hij, die niet erg verlegen is in aanwezigheid van de man, de duikers zal benaderen en de interacties zal beslissen. Tot op heden zijn twee soorten duiken mogelijk in aanwezigheid van dit roofdier: enerzijds voeden en anderzijds niet-uitgelokte ontmoetingen. Het is op de bestudering van deze twee zeer verschillende verkenningen dat we zullen doorgaan met de analyse van hun gedrag.

Onder voedselstimulatie

Aangezien dit artikel niet bedoeld is om deel uit te maken van het debat dat deze praktijk vormt, zullen we ons richten op haaienbenaderingen in twee omstandigheden en op plaatsen van "voeding".

In Zuid-Afrika wordt dit soort duiken gedaan in drift, ongeveer dertig meter onder onze vinnen. Een wasmachinetrommel is gevuld met 20kg sardinepap op een diepte van 6 tot 8m en een tweede kleiner blik is geplaatst tussen 10 en 12m, waarbij het interessant is om een ​​reukgang te creëren waardoor de haai de stroom in kan gaan naar de bron. Naast het aantrekken van tijgerhaaien, trekken geuren ook haaien aan (Carcharhinus limbatus) en soms bulldoghaaien die daar Zambiaanse haaien (Carcharhinus leucas) worden genoemd. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, zijn tijgerhaaien niet de eerste in de zone en zullen ze het gebied verlaten voor kleinere haaien. Gedurende deze tijd gaat (gaan) hij (gaan) zwemmen op het niveau van het tweede blik, onder ons, in bogen van cirkels, aan de grens van ons gezichtsveld dat, vanwege de lage zichtbaarheid, is verminderd. Heel verlegen, deze haai zal eerst observeren. Soms verdwijnt hij om achter ons te verschijnen, uit het oogcontact dat hem dwars zit.

Foto © Gilles Di Raimondo

Beetje bij beetje zullen de concentrische cirkels rond het aas worden verminderd, zal de diepte van evolutie afnemen en zal het zwemmen versnellen. De haai, op zijn hoede, zal de tijd hebben genomen die nodig was om de scène en al zijn actoren te begrijpen en te analyseren. Zodra alle risico's zijn weggenomen, wordt het dominant en neemt snel bezit van het gebied door andere haaien en duikers in het gebied te verwijderen, op voorwaarde dat de genoemde duikers niet eerder tekenen van indringing hebben getoond. Dan wordt een ballet opgesteld, dansend waardoor de tijgerhaaien die aanwezig zijn in de zone dezelfde benaderingsassen zullen volgen. Van blauw naar aasdoos om weer in het blauw te verdwijnen en vervolgens een voor een terug te keren naar de doos. Spelen met de limiet van zichtbaarheid trekken ze ons aan en verplaatsen ons weg van de groep. Als een persoon meer durf dan anderen durft, zal hij de doos snuiven die slechts zelden de druk van zijn kaken weerstaat. Hieruit volgt dan een hectische strijd tussen haaien om de pap met sardientjes die ze allemaal willen opslorpen en de ontmoeting is voorbij! Deze dramaturgie wordt elke dag gespeeld volgens hetzelfde ritueel. Haaien zijn eraan gewend en herhalen onvermoeibaar hun rol als figuranten. Ze zijn zo getraind. Ze kennen de man, daarom zijn de veiligheidsinstructies van de gids absoluut noodzakelijk en moeten ze strikt worden nageleefd.

Foto © Gilles Di Raimondo

In de Bahama's is de context anders. Turquoise wateren, zichtbaarheid van 30m, evolutiediepte 6m, duikplaatsen: zandbodem onder de boot. De aastechniek blijft in wezen hetzelfde, namelijk een bus gevuld met karkassen die in de stroom wordt gedompeld om haaien aan te trekken. Dit gebied is een rustgebied voor volledige vrouwtjes vóór de geboorte, ver van de open zee, zodat jongeren veilig zijn voor roofdieren. Hier, hetzelfde gevecht. De geur trekt soms andere haaien, citroenhaaien (Negaprion brevirostris) en grijze Caribische haaien (Carcharhinus perezi) aan. Het gedrag van vrouwelijke tijgerhaaien is langzaam, ontspannen en zonder enige agressiviteit.

Foto © Charlotte Faulkner

Altijd onder een bepaalde as naderen ze voor de doos terwijl ze de stroming opgaan, soms over de duiker heen, maar evolueren meestal langs de zandbodem op hetzelfde niveau als wij. Territorialiteit wordt gecreëerd tussen de haaien omdat de grotere, meer ervaren, de geurzone naderen, in tegenstelling tot de jongeren, meer angstig, die opgewonden zijn door het aas maar te bang zijn om het te benaderen. Nogmaals, haaien zijn gewend aan de aanwezigheid van mensen en totaal onverschillig voor hun signalen. Hier zijn de veiligheidsinstructies minder, rekening houdend met het milieu en de ervaring van haaien die mensen onder ogen zien.

Foto © Charlotte Faulkner

Enkele aanbevelingen voor een veilige interactie met duiken met tijgerhaaien voeden :

- Het dragen van een volledig pak is verplicht. De witte kleur van onze huid doet denken aan de kleur van de spier van een vis, dus aan een aas!

- Wees psychologisch voorbereid om paniek te voorkomen. Voor elke rechte sprong wordt u gebriefd en kunt u de haaien vanaf de boot zien voordat u te water gaat, wat de stress vermindert.

- Neem een ​​verticale positie aan om indrukwekkender te lijken en laat het dier onze bedoelingen kennen. Als dit niet mogelijk is omdat u zich in het zand bevindt, ga dan niet liggen.

- Maak zo min mogelijk bewegingen, geen plotselinge bewegingen, geen agitatie om de haai niet te prikkelen. Als de haai met de hand wordt gevoerd, is de voeder (feeder) schudt zijn hand, dus houd zijn armen langs het lichaam.

- Maak zo min mogelijk luchtbellen (voorkom kortademigheid en opwinding).

- Voel jezelf nooit geïsoleerd. Het verhaal van het verloren schaap.

- Verlies oogcontact niet. Kijk constant achter je. Nieuwsgierig en eigenwijs, de haai zal niet aarzelen om je van achteren te benaderen omdat je niet langer reageert op zijn nadering!

- Als de haai te hardnekkig, te nieuwsgierig wordt, verlaat dan het gebied maar kijk er altijd naar. Trek je niet terug om niet als een prooi te reageren. Wacht op de instructies en het signaal van de voeder.

- Als u zich niet op uw gemak voelt, verlaat u het gebied rustig.

Foto © Charlotte Faulkner

Tijgerhaaien reageren niet of nauwelijks op flitsen, noch op het opladen van batterijen, en hechten ook geen belang aan uw aanwezigheid aan de oppervlakte.

Het is duidelijk dat duiken met deze haai de strikte naleving van bepaalde veiligheidsregels impliceert en als je kalm blijft terwijl je deze instructies respecteert, krijg je de unieke kans om een ​​moment van intimiteit te ervaren met deze majestueuze haai, helaas verdwijnend van onze oceanen. Door hem te onderdompelen onder voedselstimulatie, wordt de tijgerhaai gedemystificeerd.

Daten niet uitgelokt, toevallig

Deze bijeenkomsten worden vaker 'wild' genoemd. Ze komen meestal bij toeval voor, op een rif of een koraalbodem, in een doorgang of op zandige bodems. Hoewel tijgerhaaien sterk migreren, zijn ze desalniettemin een deel van het jaar zittend, op diepten die overdag te groot zijn voor duikers. Tijdens korte seizoenen verandert hun gedrag en kunnen ze zich rond bepaalde gebieden verzamelen om te paren, rusten of bevallen. En het is nu bewezen, na wetenschappelijk onderzoek, dat grote vispopulaties migreren en aggregeren in specifieke gebieden, op bepaalde tijden voor de kweek. Het hieronder gepresenteerde voorbeeld van natuurlijke ontmoeting werd twee keer gevonden in de Rode Zee, een niet-specifieke ontmoetingsplaats met tijgerhaaien:
- In de Rode Zee, in 2009, verbaast een merkwaardige bijeenkomst van acht tijgerhaaien op het Elphinstone-rif, in Egypte, duikers. Deze haaien zullen het leven van het koraalrif meer dan twee maanden bevolken en in beweging brengen, en voor sommige vrouwtjes bijna een jaar.

In dezelfde periode, in 2013, nog steeds in de Rode Zee maar in Soedan, werd gedurende enkele weken dezelfde verzameling tijgerhaaien waargenomen langs een drop-off. Er zijn vier, drie vrouwtjes en een groot mannetje. De datums vallen samen met de kloof tussen twee drachten voor een vrouwelijke tijgerhaai. U moet weten dat ze zich niet elk jaar voortplanten. De meest waarschijnlijke hypothese is dat haaien samenkomen voor een specifiek doel, namelijk het voortplanten, omdat vrouwtjes nog niet de kenmerken bezitten die zijn veroorzaakt door het geweld van de voortplantingshandeling, die bestaat uit het bijten van het vrouwtje hierboven. kieuwen des te beter om het uit te steken, en ze zijn nog niet vol. Deze hypothese, volgens welke ze naar het gebied zouden komen om zich voort te planten, kan niet worden uitgesloten, zelfs als er geen verandering wordt opgemerkt in het niveau van het leven van het koraalrif.

- Tijdens de reproductieperiode, de meest imposante vrouwtjes, de meest volwassen, afgebakende gebieden en territoria. De stress die wordt gegenereerd door de aanwezigheid van meerdere rivalen, maakt ze bijzonder agressief tegenover elkaar. Deze laatste proberen de aandacht van mannen te trekken door het vrijkomen van feromonen en chemische stimuli. Stimulatie van mannetjes kan ook worden gedaan door het opwekken van elektrische zenuwimpulsen onder water, door tonische attitudes en gedragingen, maar ook door hun territorium zo goed mogelijk te beschermen door middel van intimidatie, soms met geweld en dit, op alle diepten.
Het is tijdens onuitgelokte toevallige ontmoetingen dat het essentieel is om de juiste beslissingen te nemen.
Tijdens een voeding worden een of meer tijgerhaaien aangetrokken door de geur van voedsel. Hun motivatie is om zichzelf te voeden. Er wordt geen amalgaam gemaakt tussen de duikers en het aas. Haaien zullen de aanwezigheid van mannen snel accepteren tot het punt dat ze worden genegeerd. Als de situatie verslechtert, staan ​​de boten altijd boven.
Op een bijeenkomst om te fokken of anderszins, zijn tijgerhaaien niet aangetrokken tot geuren. Alleen al de aanwezigheid van duikers in hun omgeving stimuleert stress en maakt de vrouwtjes nog nerveuzer naar elkaar toe. De invasie van een groot dier, de duiker, op een kostbaar bewaakt gebied, prikkelt de pretenders en gunsten, door signalen te sturen, hun status van dominant dier om de gunsten van de mannen toe te eigenen.

De haai kan de duiker ook verwarren met een rivaliserend potentieel, zelfs een echte indringer, die vanaf zijn grondgebied moet worden bejaagd.
Geconfronteerd met een duiker, die duidelijk geen voordeel heeft tegen een dergelijk dier, zal de tijgerhaai niet aarzelen om:
- Laat jezelf meerdere keren zien, op verschillende diepten, van heinde en verre.
- Ga met goede snelheid vanaf de bodem omhoog richting de duikers.
- Kijk uit over het gebied voor duikers.
- Voer "sprints" uit.
- Overvallen worden door nerveuze spasmen.
- Raak het rif met je hoofd.
- Benader frontaal en haak op het laatste moment langzaam of snel los.

Het is soms moeilijk om gewoon terug naar de boot te gaan, omdat de vergaderingen tijdens onderwaterwandelingen worden gemaakt. Daarom is het relevant om onder deze omstandigheden de grootste voorzichtigheid te tonen in de aanwezigheid van deze haai. De meest oordeelkundige, als dit soort tekenen verschijnt, is:
- verlaat zijn ontwikkelingsgebied, zijn territorium, en ga rustig omhoog, zonder opgewonden te raken zoals een van zijn prooien zou doen, want dat zou hem nog zenuwachtiger kunnen maken.
- Blijf bij elkaar, isoleer jezelf niet zoals een "zwart schaap" zou doen, omdat het, zoals elk goed opportunistisch roofdier, de duiker die losstaat van de groep, associeert met een zieke prooi.
- Houd het dier in visueel contact totdat het verdwijnt. Over het algemeen zal het niet vervolgen als een oceanische haai (carcharhinus longimanus) of zijdezachte haai (carcharhinus falciformis) met meedogenloze nieuwsgierige rondes. Hij zal een stap achteruit doen en vertrekken wanneer de duikers zijn gebied hebben verlaten.
- Tot slot, friemel niet onder water en blijf altijd kalm.
Duiken met tijgerhaaien in dergelijke omstandigheden vereist veel achteraf inzicht, controle en zelfvertrouwen. Het is noodzakelijk om de door het dier verzonden codes te kunnen begrijpen, detecteren en beoordelen en vooral om de regels van veiligheid en intimiteit van de haai goed te respecteren.
Om dit verhaal te ontkennen en de meest verbijsterde te overtuigen, vergeet niet dat er in het onderwaterdierenrijk geen regels zijn! Het is dus ook mogelijk om een ​​klassieke passage van nieuwsgierigheidshaai op het gebied van de duiker waar te nemen, voordat je deze volledig uit je gezichtsveld ziet verdwijnen.
Zoals u zult hebben begrepen, is het niet eenvoudig om een ​​handelwijze te beschrijven bij een dier dat zo complex is als de haai en in het bijzonder de tijgerhaai. Elk gedrag zal noodzakelijkerwijs het resultaat zijn van een combinatie van verschillende factoren: een voedselstimulatie, of de afwezigheid ervan, zal worden geënt op factoren van intra- en intersoortsgezelligheid, op de ervaring van de haai, op de redenen voor zijn aanwezigheid in het gebied, om de opwinding van andere haaien, enz ... Wordt vervolgd!