HAAI: DE LONGIMANUS

 Tekst: Steven SURINA

Als onderdeel van de reeks artikelen over haaien, nodigen we u uit om in deze uitgave de longimanhaai (Carcharhinus longimanus) te ontdekken.

LONGIMANUS: BESCHRIJVING

Het is een haai die heel gemakkelijk te herkennen is aan zijn vorm, zowel spoelvormig als massief. Het heeft zeer grote borstvinnen en een zeer hoge eerste rugvin. De uiteinden van deze drie vinnen zijn afgerond en parelwit van kleur. Sommige wetenschappers denken dat deze eigenaardigheid daarentegen heldere vlekken, wit in het blauw, de roofdieren van lagere rang zou aantrekken om hun jacht te vergemakkelijken. Zijn lichaam is grijs, brons en beige boven en wit onder. Het wordt heel vaak begeleid door loodsvissen (ductor Naucrates) en remoras (Remoras sp.). Niet te verwarren met de witpuntrifhaaien (Carcharhinus albimarginatus) of de koraalhaai (Triaenodon obesus).

LONGIMANUS: HABITAT

De oceanische haai is epipelagisch. Het wordt gevonden in de open zee in de hele tropische gordel. Het nadert maar zelden de kust, om regelmatig af te dalen en te passeren. Deze soort geeft de voorkeur aan watertemperaturen boven de 20 ° C en leeft tussen de 0 en 180 meter diep. Er is weinig bekend over de dynamiek en structuur van hun bevolking. Volgens sommige biologen zou het eenzaam zijn, maar volgens anderen zou het in groepen kunnen bewegen. De mannetjes en vrouwtjes zouden een niet-gezellig deel van het jaar zijn om uiteindelijk in de loop van de herfst rond de oceanische eilanden te eindigen om zich voort te planten. Ze volgen regelmatig gemeenschappen van zeezoogdieren - dolfijnen, grienden - op volle zee.

LONGIMANUS: ETEN

Opportunistisch, het voedt zich met alle benige oceanische vissen - tonijn, barracuda's, marlijn - of kraakbeenachtige - roggen, andere haaien - inktvis, dode walvissen, schildpadden, zeezoogdieren en zelfs afval! Net als de tijgerhaai (Galeocerdo Cuvier), fungeert hij als een "vuilnisbak van de zeeën". Een diepzee-plunderaar, de schaarste van zijn potentiële prooi drijft hem tot een aanval zonder waarschuwing wanneer de gelegenheid zich voordoet. Hij foerageert voornamelijk aan de oppervlakte.

LONGIMANUS: ONTMOETINGEN MET DE MAN

De oceaanhaai is een van de soorten haaien die potentieel gevaarlijk zijn voor de mens, hoewel hij vanwege zijn habitat zelden met mensen wordt geconfronteerd behalve schipbreukelingen en duikers. Hoewel er weinig officiële aanvallen aan worden toegeschreven, beschouwen sommige wetenschappers de longimane-haai als degene die meestal mensen aanviel; dit betekent niet noodzakelijkerwijs dodelijke aanvallen of beten maar vooral intimiderende beschuldigingen; maar aangezien het alleen om hypothetische aanvallen op scheepswrakken gaat, zijn deze niet in de statistieken opgenomen. Het vertoont echter een nieuwsgierig gedrag naar de duikers en aarzelt niet om heel dichtbij te komen. Zijn interne gedeelte is minder dan 3 meter, dus hij is zelden verlegen tijdens zijn ontmoetingen met de mens. Het kan territoriaal en zelfs agressief zijn als het wordt gestimuleerd door voedsel.

LONGIMANUS: REPUTATIE

De oceanische haai wordt ook wel de "schipbreukelinghaai" genoemd. Krachtig roofdier in zijn ecologische niche, de longimane is een van de minst angstige haaien in aanwezigheid van mensen. Zijn predatie-modus, de zeldzame ontmoetingen tussen hem en mensen, zijn grootte en zijn dieet maken hem tot een van de levendigste en meest nieuwsgierige haaien in de 0-10 meter zone. Hij wordt gecrediteerd voor een deel van de slachtoffers van de schipbreukelingen USS Indianapolis die in juli 1945 voor de Filippijnen zonk. Het wordt beschouwd als de vierde gevaarlijkste haai voor mensen na de Tijgerhaai (galeocerdo cuvier), de Buldoghaai (Carcharhinus leucas) en Grote witte haai (Carcharodon carias). Het is echter beter om te zeggen dat een situatie riskant of zelfs gevaarlijk is, in plaats van te zeggen dat een haai gevaarlijk is! Het is echter raadzaam om in de aanwezigheid van deze haai het grootste respect voor de veiligheidsinstructies te tonen om de situaties niet te verergeren.

Observatie nr. 1

Oceanische wittip reageren niet op dezelfde manier, afhankelijk van de regio, de leeftijd en het aantal personen. Inderdaad, zijn gedrag zal anders zijn als de haai alleen of in aantal is, of hij gewend is aan de duikers of niet en als hij evolueert met mensen aan de oppervlakte, in duiken, dicht bij de oppervlakte of op grotere diepten .

Observatie nr. 2

De ontmoetingen met de "longimanus" zijn multifactorieel en houden rekening met verschillende belangrijke criteria, zoals:
- Het gedrag van de duiker - posities en houdingen: kalm, neutraal, opgewonden of in paniek
- De ruimtelijke situatie van de duiker - in het blauw, op het rif, onder de boot of in open zee
- De diepte van de duiker - boven, op hetzelfde niveau, onder de haai of aan de oppervlakte
- De afstand tussen de man en het dier.

Observatie nr. 3

De witte offshore vin is een vis waarmee men zich gemakkelijk kan bemoeien, omdat hij, niet verlegen in aanwezigheid van de mens, de duikers zal benaderen en zal beslissen over interacties. Tot dusver zijn er acht verschillende soorten benaderingen waargenomen. Elke actie leidt tot een reactie. De studie van deze benaderingen is gebaseerd op dit multifactoriële thema.

PASSIEVE BENADERINGEN / CURIOUS ATTITUDES

PASSING

De haai bevindt zich in de observatiefase op zijn gebied van evolutie. Zijn zwemmen is kalm, gericht op wat zijn interesse opwekte. Hij loopt rustig rond de plunjer (s) in zijn interne sectie om zoveel mogelijk informatie te verzamelen, verzonden door de signalen van zijn onderwerp van studie, de man. Over het algemeen is de enige ruimtelijke limiet het oppervlak.
Dus: vermijd een langdurig verblijf aan de oppervlakte dat een andere boodschap naar de haai kan sturen en zo zijn gedrag kan transformeren.

LATERALE AANPAK

De haai zwemt zijwaarts naast de duiker om informatie te verzamelen met behulp van zijn zicht, zijlijnen en Lorenzini-bollen. Door zich parallel aan de duiker te laten zien, toont hij zijn grootte en kracht in het gezicht van deze vreemdeling die zijn territorium is binnengedrongen. Hij zwemt tot het uiterste, zelfs binnen zijn interne gedeelte, en tekent fasen van "8" -benaderingen.
Dus: Handhaaf een verticale positie, beweeg niet, kom nooit op het oppervlak.

TERRITORIALE PATROU

De haai inspecteert zijn territorium met banen gericht op de duiker. Zijn zwemmen is gematigd maar soms levendig, met versnellingsopnamen. Zijn bewegingen, levendig rond de duiker, zijn niet agressief. Het toont opnieuw alleen zijn territoriale superioriteit door zijn lichaamstaal. Meestal wordt dit gedrag waargenomen onder duikboten die kunnen worden vergeleken met een potentiële bron van voedsel. De ruimtelijke grenzen zijn het oppervlak, het gebied van de boot en het gebied van evolutie van de duiker, wat de angst van de haai in zijn bewegingen verklaart.
Dus: om geen verandering van houding van de haai uit te lokken in reactie op onze "indringing", is het het beste om het gebied rustig te verlaten, een verticale positie en oogcontact met het dier te houden, zonder ooit terug te lopen voor zijn benaderingen zoals een van zijn natuurlijke prooien.

OORZAKEN & MOTIVATIES

- Nieuwsgierigheid
- Inspectie van het grondgebied
- Onverschilligheid
- angst

MACHTSPOSITIE DIE BENADERINGEN / ATTITUDES ONDERZOEKT

De hieronder beschreven benaderingen zijn altijd het resultaat van het niet naleven van de dwingende veiligheidsinstructies die vereist zijn voor interactie met deze soort. Laten we het nog een keer zeggen: er zijn geen gevaarlijke haaien, er zijn alleen gevaarlijke situaties.

VOORLADING

Deze intimidatie, hoofdzakelijk gebaseerd op territoriaal gedrag, stelt ons voor een nerveuze haai. Het dier staat tegenover de duiker en beweegt zich in de laatste meters van zijn nadering. Ondanks de levendigheid van de interactie is de haai niet agressief en streeft hij niet naar. Twee scenario's zijn dan mogelijk: de haai bevindt zich vanaf het begin in de onderzoekende naderingsfase vanwege de signalen die door de duiker worden verzonden, of hij reageert op een verandering van houding van de kant van de duiker ten opzichte van de signalen van stress verzonden door de duiker die de haai in een dominante status heeft gebracht.
Dus: het is beter om het gebied te verlaten zonder te veel tijd te verspillen, voordat de haai te nieuwsgierig wordt. Het is ook noodzakelijk om altijd een verticale positie, een visueel contact te behouden en zo min mogelijk te reageren op zijn benaderingen.

BLINDE HOEK AANPAK

Elke zichzelf respecterende onderwaterfotograaf weet het, kijk nooit een vis in de ogen totdat deze zich binnen het flitsbereik bevindt. Zeedieren zijn gevoelig voor de ogen. De natuur heeft bijvoorbeeld de citroenvlindervis (Chaetodon semilarvatus) een blauwe vlek onder het oog gegeven; hierdoor lijkt hij groter dan hij is, om zijn potentiële roofdieren te intimideren. Hoe groter het oog, hoe groter de vis! Zoals je zult hebben begrepen, houden vissen er niet van om bekeken te worden, laat staan ​​bekeken, omdat dit de houding is van een roofdier dat geïnteresseerd is in een prooi ... Aan de top van voedselketens voelen haaien zelden opgemerkt. Wanneer dit gebeurt, worden ze timide of zelfs angstig en proberen ze met alle middelen deze verlegenheid te omzeilen, hetzij door te verdwijnen, hetzij door uw gezichtsveld te verlaten - vgl. Artikel De Mag N ° 57. Wanneer een longimanus uw gezichtsveld verlaat, is hij geïntrigeerd door uw gebrek aan reactie op zijn nadering. Meestal ontvangt de haai bij het naderen van een duiker elektrische signalen als reactie van de hersenen en spieren van de duiker - stress, verhoogde hartslag, enz. Buiten je gezichtsveld reageer je anders en daarom niet langer dezelfde berichten sturen, wat het effect heeft dat de haai wordt aangemoedigd om nog dichterbij te komen, soms zelfs om contact op te nemen, op zoek naar aanvullende informatie. In wezen gebaseerd op nieuwsgierigheid, kan deze blinde vlek-benadering, als deze te vaak wordt herhaald, veranderen in een nieuwsgierige ronde op zoek naar voedsel! Onthoud dat als een opportunistische plunderaar van de oppervlakte-aas, als je niet reageert op de naderingen van deze haai, hij je kan zien als een potentiële voedselbron!
Dus: verlies nooit oogcontact met de haai en ga altijd verticaal staan.

GEKRUISTE BENADERINGEN

Deze fase van aanpak heeft verschillende aspecten. De haai die boven de duikers zwemt, bevindt zich al in een dominante positie - vgl. Artikel De Mag N ° 57, over zones en ruimtes van evoluties. Hij beschouwt de duiker niet als een potentiële bedreiging. Bovendien neemt het een snel, schokkerig zwemmen aan, met het verlagen van de borstvinnen en goed gedefinieerde naderingspunten. Zijn nieuwsgierige gedrag is gebaseerd op territorialiteit. De oceanische haai probeert vervolgens de duiker te intimideren om hem uit zijn territorium te verdrijven. Om dit te bereiken, vliegt de haai met hoge snelheid over het gebied van de evolutie van de indringer voordat hij op hem afdaalt. Hij zal deze benaderingen in een gestaag tempo uitvoeren door zijn hoeken van boven naar beneden en van beneden naar boven te kruisen totdat de duiker het gebied verlaat. Ervaren, deze fase van interactie kan de haai leiden tot een nieuwsgierige ronde als je het gebied niet snel verlaat.
Daarom: zo min mogelijk agitatie wordt aanbevolen, rechtopstaand en permanent oogcontact, terwijl u het gebied verlaat.

GEZICHT EEN GEZICHT

Dit gedrag is bedoeld om de duiker te intimideren. Als de duiker weinig reageert op de nadering van de haai en zijn signalen niet erg expressief zijn, zal de haai, die de situatie perfect moet begrijpen, de duiker evalueren tot hij contact maakt. De angst die door dergelijke interactie wordt gegenereerd, zal zowel de haai opwindend als stressvol maken. Als de duiker, afgesneden van zijn meest extreme fysieke grenzen, nog steeds niet reageert, moet de haai op het laatste moment een scherpe U-bocht maken op 180 ° om te ontsnappen. In het tegenovergestelde geval, als de haai zich in een dominante positie bevindt, alle vergelijkingen van de situatie kent en het emotionele voordeel ten opzichte van de duiker neemt, zal de longimanus niet van koers veranderen en de duiker verdringen om hem terug te duwen. . Zowel nieuwsgierig als territoriaal, deze benadering vindt meestal plaats na enkele tientallen minuten tussen u en het dier, omdat deze de tijd nam om u te peilen en u de tijd nam om aan hem te wennen.
Dus: houd een maximale afstand tussen jou en de haai, rechtop en nooit achteruit.

ONDERZOEKSE RONDE

Van alle benaderingen is dit zeker de meest uitdagende en moeilijkst te hanteren. Het verschijnt wanneer de haai begrijpt dat je geen bedreiging voor hem bent, of zelfs maar een pretendent voor zijn territorium. Wanneer de oceanische haai deze onderzoekende fase ingaat, weet hij dat de duiker geen fysiek voordeel meer heeft in zijn evolutieruimte. Je bent in het blauw, ver van het rif, zonder aanbouw boven je, in de stroming, in een van zijn jachtgebieden. In het begin beschrijft het lange concentrische observatiecirkels gevolgd door frontale ladingen en gekruiste naderingen en zal het zoveel mogelijk proberen om uit je gezichtsveld te komen. Zonder enige verdere angst voor jou, zul je het centrale punt van zijn benaderingen worden en zal hij systematisch met alle mogelijke middelen terugkeren naar contact, volhardend en vasthoudend. Ondanks de schijn is zijn zwemmen niet agressief, ook al versnelt hij en krijgt hij spasmen als hij in contact komt. Zijn nictiterende vliezen gaan alleen omhoog om zijn ogen te beschermen en niet om zijn mond te openen. De beste manier om het af te weren, is door een sterke druk te handhaven die naar buiten gericht is ter hoogte van de kieuwen, het vitale punt van zijn ademhaling. Zijn lichaam raken met je vinnen of je handen zou worden geïnterpreteerd als een aanval, en de reactie op een aanval is verdediging, zelfs verdediging door aanval!
Daarom: Handhaaf een verticale positie, blijf gegroepeerd, beweeg zo min mogelijk, volg de veiligheidsinstructies die in de briefing zijn vastgelegd, signaleer zijn aanwezigheid op het oppervlak met een parachute tot de aankomst van de band.
NB: De komst van de dierenriem verlaat meestal de haai.

OORZAKEN & MOTIVATIES

- Nieuwsgierigheid
- Territorialiteit tussen haaien: Haaien worden regelmatig gevoerd. Na verloop van tijd associëren ze plaatsen en eten. Als ze een boot (en) van dezelfde maat (en) zien, zwemmen ze naar de plek en verwachten ze gevoerd te worden. Het ontbreken van een "beloning" leidt niet noodzakelijkerwijs tot een episode die vijandig staat tegenover de duikers, maar het is altijd mogelijk. Tijdens de paaitijd begrenzen de vrouwtjes veilige gebieden voor de zeer jonge dieren, zodat ze niet worden opgegeten door andere roofdieren. Het ontwikkelt ook stress tussen haaien.
- Territorialiteit met de duiker (s)
- Stress - die signalen uitzendt die identiek zijn aan die van hun prooi aan haaien
- Elektromagnetisme - camera, spieractiviteit, hersenactiviteit
- Geluid (en)
- Voedselstimulatie

Observatie nr. 4

Dit artikel is het hoogtepunt van empirisch onderzoek dat voornamelijk is gebaseerd op vermenigvuldigde dagelijkse waarnemingen. Samenvatting van de studie van gedragsgewoonten die duikers gedurende meer dan tien jaar gedurende duizenden duiken hebben waargenomen, het is niet bedoeld als uitputtend en zeker niet definitief. Als gevolg hiervan kan deze informatie voortdurend worden aangevuld, geherinterpreteerd of zelfs weerlegd, door middel van nieuwe waarnemingen en ontmoetingen.

Observatie nr. 5

De beste plekken ter wereld om met deze haai te zwemmen zijn:
- De Egyptische Rode Zee - oceanische eilanden en offshore riffen - in de herfst
- De Bahama's - Katteneiland - In april, mei
- Hawaii - bij Kona - Het hele jaar door

Observatie nr. 6

Enkele aanbevelingen voor veilige interactie met oceanische wittip:

- Wees psychologisch voorbereid om paniek te voorkomen.
- Neem een ​​verticale positie aan om indrukwekkender over te komen en laat het dier onze bedoelingen kennen.
- Maak zo min mogelijk bewegingen, geen plotselinge bewegingen, geen agitatie om de haai niet te prikkelen.
- Maak zo min mogelijk luchtbellen, vermijd kortademigheid en opwinding.
- Gebruik geen flitser; het stimuleert het dier en irriteert het.
- Voel jezelf nooit geïsoleerd.
- Kom niet aan de oppervlakte; snorkelen wordt sterk afgeraden.
- Verlies oogcontact niet.
- Vermijd drijven op open zee, ver van riffen.
- Als de haai te hardnekkig, te nieuwsgierig wordt, verlaat dan het gebied.
- Als u zich niet op uw gemak voelt, verlaat u het gebied rustig.

Kortom, duiken met deze haai impliceert de strikte naleving van precieze imperatieve veiligheidsregels. Vergeet niet dat als je je kalm houdt en de instructies respecteert, je de uitzonderlijke kans hebt om te genieten van een moment van uitzonderlijke intimiteit met deze majestueuze haai, die helaas uit onze oceanen verdwijnt.

BEDREIGINGEN VOOR DE SOORTEN

Het belangrijkste slachtoffer van de beugvisserij, de witte vinvis is enorm populair ... vanwege zijn vinnen! Volgens deskundigen neemt de populatie oceanische haaien in verschillende delen van de wereld met 70 tot 99% af! Als gevolg van deze statistieken is de status van de longiman op de IUCN Rode Lijst veranderd van "bijna bedreigd" naar "kwetsbaar". In maart 2013 is de longimanus toegevoegd aan bijlage II van CITES en daarom is voor het vissen en verhandelen van deze haai toestemming vereist en zijn deze activiteiten strikt gereguleerd. Officieel…

Steven Surina

Steven Surina is een duikinstructeur in de Rode Zee. In deze hoedanigheid begeleidt hij al tien jaar cruises langs de Egyptische, Soedanese en Eritrese kusten. Hij werkte als auteur en illustrator samen met de Italiaanse uitgeverij "Magenes Editoriale" aan het project van een verzameling duikplekken over de hele Egyptische Rode Zee. Hij schreef in 2008 een proefschrift over het gedrag van oceanische haaien en liet interactieve boekjes over de bescherming en het behoud van haaien verspreiden onder Egyptische scholen.

Dit is hoe hij in 2010 creëerde Haai onderwijs die duiktrips met haaien aanbiedt die tot doel hebben hen te helpen ze beter te leren kennen en begrijpen.

Bekijk het profiel van Steven SURINA