De tweede festivaldag werd afgesloten met een eerste beoordeling voor de deelnemers. Met de enige dag van woensdag nog vrij, was het al tijd om te kijken waar we waren, terwijl we een blik over de schouders van vrienden (de concurrenten, wat!) Glijden om te zien waar ze zijn.
De 'computerruimte' van het festival loopt over van de mensen: net als bij het kraken van de euro, is het meer in miljoenen maar inderdaad in miljarden dat de RGB-pixels die op de monitoren schitteren, kunnen worden geteld. Sommigen zijn nogal blij, anderen nogal teleurgesteld, de laatsten zeggen tegen zichzelf dat ze er misschien goed aan doen om onmiddellijk terug te keren naar het water om te zien of een nachtfoto de vele foto's overdag kan verbeteren.
De andere leuke kant is het observeren van het leven rond het duikcentrum, de beweging, de drukte en de omgevingsenergie. Maar bovenal moet je de mooie (menselijke) modellen in de categorie 'Fish & Fashion' uit het water zien komen, waterdichte make-up, schaars gekleed, maar allemaal begiftigd met een uniek syndroom dat specifiek is voor onderwatermodellen: na twee uur in het water is niet met een huid van schubben maar met de kippenvel die ze eruit komen. Het volstaat om te zeggen dat ineens de goed doordachte sauna van het duikcentrum dient als postduiklodge voor de moedige dames die tijdens de sessies aan onderkoeling hebben gelopen. Nou ja, je moet lijden om mooi te zijn, zelfs in onderwatermodellen!
In een tijd dat bieren op de markt komen (en niet alleen bieren trouwens), is één ding duidelijk: in ieder geval, en zelfs voor degenen die al tevreden zijn met hun resultaten van vandaag, blijft woensdag de doorslag geven. zodat iedereen zijn werk kan afronden.
Phil Simha
1 reactie
Inderdaad, meneer Loridon, het is best mooi om te durven zeggen dat ... toen ik de kit ontwikkelde, in de testfase (op zee) hetzelfde antwoord van 75% van de duikers ...: "uw test is leuk maar Ik weet het resultaat al "
mediteren…
Pascal Zénatti