Handtekening van het Calanques National Park

Wat is er gek aan Che ??? Hoeveel mensen heeft hij vermoord?

Oké ... Een beetje lezen!

Gardanne, kleine vissen en flatscreens  
Het is een arseenhol, waar de Middellandse Zee zingt. Het is een mooie hoek, die een naam heeft die je doet verlangen: de Cassidaigne-kloof. Het is in deze kloof, gelegen op 7,7 kilometer van Cassis, (precies door 320 meter bodem), dat de fabriek Altea van Gardanne (voorheen Pechiney) sinds 1966 het afval giet van de exploitatie van aluminiumoxide, de beroemde rode modder afval met een aluminium-, arseen- en ijzergehalte dat de wettelijke drempels overschrijdt. Er is al meer dan 20 miljoen ton gedumpt. En dat zal doorgaan, omdat de raad van bestuur van het Parc des Calanques zojuist toestemming heeft gegeven voor de voortzetting van de lozingen (1) (alleen de vloeibare lozingen, let op: de vaste weigeringen worden gevraagd elders te worden afgewezen, zelfs als men dat niet doet weet niet waar) 400-taken staan ​​centraal. En de fabriek maakt 300-onderaannemers aan het werk. Wat is het probleem? je zult het mij vragen. Het is al een halve eeuw geleden. En de zee is altijd zo blauw. En de vissen, die geen dwazen zijn, hebben de kloof van Cassidaigne verlaten. Ja, maar hier is het. Als het lozen van vaste stoffen stopt, kan het plankton terugkeren. En met hem daarom de vis, die zich zal voeden met het heerlijke plankton, vetgemest met aluminium en arseen. Smakelijk eetlust. Je zult me ​​vertellen dat dit niet de enige heerlijke stoffen zijn die we eten, zolang we fruit, groenten of vlees eten. Als je een overzicht wilt hebben, kan ik niet teveel aanbevelen om het nieuwste boek van Fabrice Nicolino te lezen, "a universal poisoning" (2) (Ed. De links die in september 17 te koop zijn), fresco fascinerende geschiedenis van de opkomst en dominantie van de chemische industrie op onze kleine planeet. Waarvoor wordt dit aluminiumoxide gebruikt, gemaakt in Gardanne? Veel dingen, waaronder de productie van LCD-tv's. Het is een sector van de toekomst. We zijn niet van plan om een ​​flatscreen-tv te krijgen. Let op, ik zet mezelf in de ecologische schuldmodus: elke keer dat je je flatscreen-tv aanzet, vergiftig je de kleine vis Cassidaigne-kloof. Je zult me ​​vertellen dat het niet het enige gebaar, triviaal van uiterlijk, is dat ecologische balans vernietigt. Wanneer je een e-mail verzendt, een video op YouTube bekijkt, is elke Google-zoekopdracht te onnauwkeurig, heb je enig idee hoeveel CO2 je naar de atmosfeer stuurt? Deze keer haal ik deze informatie uit het nieuwste boek van Jade Lindgaard, een journalist bij Mediapart (3), "I Climate Crisis", (Ed. The Discovery), verslag in de eerste persoon over kleine dingen die goed zijn voor de planeet ( of niet). Dit alles om u te vertellen dat ik niet alleen de boeken lees waar we over ochtendradio's en avondnieuws over praten. (4) Het was ons onderwerp, ecologie, het begint het goed te doen.

Dank aan u.