BEHEER VAN AQUAPHOBIA DOOR DUIKFLESSEN (artikel gepubliceerd in Subaqua nr. 230, pagina's 84-87)

I. HOE PHOBIA HET LEVEN KAN JAGEN:

“De symptomen van angst - wat de oorsprong ook is - ik ken ze goed: tremoren, verhoogde hartslag, koud zweet, verstikking… Tot aan de verlamming die paniekangst kan veroorzaken. In een situatie van angst voelen we onszelf totaal kwetsbaar, we hebben geen controle meer over onze emoties. We herkennen onszelf niet meer. Vaak laten we onze dierbaren lijden onder onze eigen angsten. Vervolgens, wanneer de angstsituatie verdwijnt en
we worden weer “normaal”, we weten niet meer hoe we weer met ze moeten praten, want er is een groot gevoel van schaamte ontstaan.

De angsten die ons dagelijks raken, kunnen bepaalde momenten in ons leven verpesten. We zijn erop gefocust en al het andere gaat naar de achtergrond. Sommige mensen - zoals ik - zien hun leven zelfs georganiseerd volgens een heel systeem van onstuitbare angsten, veroorzaakt door fobieën.

Fobieën, het woord is gevallen!

Deze manier van functioneren, gebaseerd op angst, ruïneert het bestaan. Wanneer we in de rijen van deze angst komen die ons in hun greep houdt, durven we ons huis nauwelijks te verlaten vanwege de angst om geconfronteerd te worden met een situatie van paniek. Wanneer de fobie het overneemt, bestaan ​​de geneugten van het leven nauwelijks.

Al deze angsten hebben een directe invloed op het dagelijks leven. Ze hebben de kracht om aangename momenten in het leven, zoals vakanties, moeilijk te maken (onbekende plek, angst om bang te zijn…). De blik van anderen is ook pijnlijk om te verdragen, omdat de buitensporige houding van de fobie hen vaak aan het lachen maakt. Ze plagen hem en lachen om zijn zwakheid.

We kunnen zien dat deze obsessieve angsten voornamelijk verband houden met de angst om dood te gaan [Misschien is dit ook de manier om te voelen dat we inderdaad leven?].

Fobie is een veel voorkomende aandoening die miljoenen mensen treft, maar die gelukkig geneest. Het gevoel van angst verdwijnt echter niet helemaal! ... Kortom, het gevoel van angst
Fobie zou niet simpelweg gerelateerd zijn aan de pijn van het leven? "

Als we Martine vragen ons te vertellen over haar waterfobie (aquafobie), beschrijft ze het in deze termen. We hebben allemaal fobieën. Moeten we allemaal medicamenteuze therapie of behandeling overwegen? Natuurlijk niet. Waar het nodig is om de leiding te nemen, is wanneer de fobie invloed heeft op onze manier van functioneren, op ons gedrag; kortom, als het ons leven ruïneert! En zou in deze context duiken - een vrijetijdsbesteding bij uitstek - niet kunnen veranderen in een therapeutisch hulpmiddel? ...

Volgens de DSM IV (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, vierde editie) is een fobie een "Aanhoudende en intense angst voor onredelijk of buitensporig karakter, veroorzaakt door de aanwezigheid of anticipatie van confrontatie met een specifiek object of situatie.

Blootstelling aan de fobogene stimulus veroorzaakt bijna systematisch een onmiddellijke angstreactie die de vorm kan aannemen van een paniekaanval die situatie-gerelateerd is of door de situatie wordt vergemakkelijkt.

Het onderwerp herkent de buitensporige aard van zijn angst.

De fobogene situatie wordt vermeden of ervaren met intense angst of angst.

Vermijden, angstige anticipatie of lijden in de gevreesde situatie verstoren de gewoonten, professionele activiteiten of sociale activiteiten of relaties met anderen, of het hebben van deze fobie, aanzienlijk. 'vergezeld van een gevoel van groot lijden'.

In de praktijk is het loutere feit dat Martine denkt dat ze in het water is, voldoende om haar angstig te maken. Ze erkent dat deze angst overdreven is, maar ze kan zichzelf niet beheersen. De patiënt is zich bewust van de abnormale aard van haar aandoening, die haar dwingt om bepaalde situaties te reorganiseren waarmee ze in haar dagelijks leven wordt geconfronteerd.

Laten we nu kijken hoe we Martine kunnen helpen haar fobie met water te overwinnen, dankzij duiken.

II. LET OP:

In het geval van een simpele fobie zijn CGT's (gedrags- en cognitieve therapieën) het meest effectief. In feite vertegenwoordigen TBI's tegenwoordig de meest algemeen erkende vorm van psychologische zorg door alle wetenschappelijke benaderingen. CBT's zijn gebaseerd op technieken die in de loop van de tijd regelmatig evolueren op basis van onderzoek dat hun effectiviteit evalueert.

Deze therapieën werken, zoals hun naam suggereert, op gedrag dat niet is aangepast aan het dagelijks leven (bijvoorbeeld: Martine woont aan de Côte d'Azur, vergezelt haar kinderen naar het strand in de zomer maar verbiedt hen om naar school te gaan. water, want als er een probleem zou optreden, kon ze dat niet
dompel jezelf niet onder in het helpen van hen. Als ze merkt dat ze zelfs bespat is, is haar keel dichtgeknoopt, haar hart versnelt, voelt ze zich in het zweet met de indruk dat ze zal sterven. Ze wordt daarom gedwongen weg te blijven van het water, snel te douchen, zorg ervoor dat haar gezicht niet nat wordt). CGT's werken ook op de gedachten (cognities) die verband houden met dit ongeschikte gedrag (in het geval van Martine: "Als ik in het water ben, ga ik verdrinken," "Als ik water op mijn gezicht heb, zal ik inademen en stikken", Enz.).

Het is dan een kwestie van het aanpassen van ongepast gedrag, zodat de persoon zo snel mogelijk verbetert (de ongeschikte acties worden bestreden en geëlimineerd, de aangepaste acties worden begunstigd en versterkt).

1. Martine's verhaal:

Martine, 43 jaar oud, is uitvoerend assistent in Cannes. Sinds 3 jaar woont ze weduwe in Nice en slaagt ze er niet langer in zichzelf in het water onder te dompelen: het loutere idee om op het hoogste punt angstig te zijn, resulterend in vermijdingsgedrag (ze gaat nooit op het strand, slaagt er niet langer in om zijn kinderen naar het zwembad te vergezellen) wat zijn bestaan ​​bemoeilijkt.

Het begin van de gepresenteerde aandoeningen Martine gaat terug tot maart 2004, de datum waarop haar man plotseling stierf aan een hartinfarct terwijl hij een bad van zee nam. Deze laatste presenteerde, volgens de patiënt, aandoeningen van het voedingsgedrag, met frequente boulimische aanvallen; er was echter nooit psychologische zorg gevraagd.

Op de dag van zijn dood telefoneert hij zijn vrouw, informeert hem over het optreden van een bulimische toegang en stelt voor om met haar mee te gaan naar het strand bij de uitgang van zijn werk omdat hij zich angstig voelt.
Een hartaanval neemt de echtgenoot van Martine terwijl hij in de zijne zwom
richting.

Als gevolg van deze pijnlijke episode raadpleegt Martine haar huisarts en profiteert ze van een kalmerende behandeling en een werkonderbreking van een maand voor zenuwinzinking. Op dit moment lijdt ze aan een zeer slopende slapeloosheid, een constante vermoeidheid en zwarte gedachten (ze denkt de hele dag aan de dood).

In de loop van de maanden, terwijl ze weer aan het werk is, lijdt Martine aan acute angstaanvallen (genaamd paniekaanvallen) die snelle ademhaling, beklemming op de borst, hartkloppingen, koud zweet, spiercontracturen en duizeligheid combineren. De angst om te sterven is het sterkste gevoel op deze momenten; het gaat gepaard met zowel psychische als motorische agitatie, op zoek naar een persoon die hem kan helpen.

Martine vermijdt dan baden, uit angst dat de angst in contact met water een nieuwe paniekaanval veroorzaakt. Dit is de oudste zoon van de patiënt, 20 oud en bij haar woonachtig, die ervoor zorgt dat zijn twee zussen 10 jaar indien nodig naar het zwembad en het strand gaan. Als Martine gaat douchen, vermijdt ze haar gezicht nat te maken en wast ze zo snel mogelijk.

2. De analyse van de aandoening:

Martine presenteert een waterfobie (aquafobie) die vrij typisch is. Het is interessant voor de therapeut om te begrijpen waarom ze lijdt. Dit wordt genoemd functionele analyse stoornis.

3. Psychotherapeutische interventie:

We beginnen met het geven van informatie aan Martine over haar fobie, door het zoveel mogelijk te dramatiseren en aan te tonen dat het overeenkomt met een bekende ziekte die in vijftien sessies kan worden genezen dankzij een cognitief gedragsbeheer.

We informeren Martine over de basisprincipes van CBT en praktische modaliteiten, in het bijzonder systematische desensibilisatietechnieken:

Focus: systematische desensibilisatie

Dit is een techniek die bedoeld is om ongepast gedrag te veranderen (hier water vermijden). Eerst maken we met Martine een reeks enge situaties voor haar op. In een tweede stap stellen we de patiënt voor, ontspannen, een kalm beeld ("Je zijn in de bergen, bij de open haard, een goed boek aan het lezen. Je kat spint naast je. Buiten valt de sneeuw met grote vlokken, maar je bent erg warm »). Martine's ogen zijn gesloten, ze is ontspannen. Vervolgens vragen we hem de minst pijnlijke situatie op de lijst voor te stellen. Na ongeveer 5 seconden helder beeld wordt de patiënt gevraagd haar te verlaten en haar angstgevoelens uit te drukken. Dan ontspant ze ongeveer 20 seconden. Een tweede presentatie van dezelfde situatie wordt gemaakt voor ongeveer 20 seconden, afgewisseld met ontspanning. Enzovoort ... Zodra de angst met minstens de helft afneemt, gaan we terug naar de lijst. We kunnen zo beetje bij beetje de meest pijnlijke situatie tegemoet treden. Het is een beetje hetzelfde principe dat wordt gebruikt in de allergologie tijdens pollen-desensibilisatie (we injecteren steeds hogere doses van de stof waarvoor de patiënt allergisch is, zodat het er is Geleidelijk wordt het de dosis angst die varieert). Zodra Martine erin slaagt om te confronteren in verbeeldingsscènes die steeds verontrustender voor haar zijn, vragen we haar om zichzelf in het echte leven te plaatsen. Ze gaat dan naar de eerste stap van haar lijst. Ze heeft 'taken' buiten te doen.

We leggen stap voor stap uit aan Martine waaruit de therapie zal bestaan ​​en vragen haar om te beginnen met het observeren van alle situaties die een probleem vormen en tot vermijding leiden.
We stellen ook voor om zijn angst voor 0 10 in deze situaties te "beoordelen".

● Doelstelling:

Martine wil graag "worden als voorheen", dat wil zeggen met haar kinderen naar het strand gaan, kunnen zwemmen en vooral het hoofd onder water kunnen zetten.

Het doel van de therapie is dus om te kunnen zwemmen en je hoofd onder water te zetten.

In overeenstemming met de patiënt voorzien we ongeveer vijftien sessies, met een snelheid van wekelijks onderhoud van 30 na 45 minuten. Een agenda wordt aan het begin van de sessie vastgesteld en een feedback wordt aan het einde van elk interview gedaan (we vragen Martine wat ze van de vergadering van de dag vond).

● Verloop van de sessies:

De therapie loopt van mei 4 tot 9 juli 2008. Het vereist 13-sessies. Hieronder staan ​​in het kort enkele van de belangrijkste sessies:

¨ 1-sessies naar 3:

De eerste drie sessies richten zich op:

- de biografie en het verhaal van de ziekte van Martine;

- de diagnose;

- stoornis analyse;

- het opstellen van een "therapeutisch contract", waarin de doelstellingen van de
therapie en het algemene verloop van de sessies;

- de beoordeling van problematische situaties die leiden tot vermijding, met
prioritering van situaties (van de meest pijnlijke tot de minst pijnlijke,
vermeld van 100 tot 0):

doel: Om te kunnen zwemmen en je hoofd onder water te zetten.

100: een duikles volgen (begeleid door een therapeut met duikinstructeurs);

90: om te baden door vanaf een boot in het water te komen en de kop onder te dompelen;

80: om te baden door vanaf een boot in de open zee het water in te gaan, zonder het water onder te dompelen
hoofd;

70: om te baden door het water in te gaan vanaf een boot die voor anker ligt op een paar meter van de rand, zonder
dompel het hoofd onder;

60: een boottocht maken;

50: duik je hoofd in een bassin gevuld met water;

40: spray je gezicht met water

30: een cursus volgen over verdrinkingsgevaren bij het duiken;

20: stap aan boord van een boot die aan het dok blijft;

10: om te wandelen in de haven van Nice.

¨ 4-sessie:

Deze sessie is bedoeld voor informatie over fobieën en voor de psychofysiologische verklaring van het angstverschijnsel met behulp van diagrammen.

Zodra deze elementen zijn verworven, leren we verder de beheersing van paniekaanvallen, met uitleg en oefening van snelle ontspanningstechnieken.

Martine lijkt erg ontvankelijk, voor het eerst een eenvoudige manier om in te grijpen op haar symptomen.

Taak voor de volgende sessie:

Voer dagelijkse snelle ontspanningsoefeningen uit in een niet-verontrustende situatie.

¨ 5-sessie:

De sessie begint met een overzicht van de thuis uitgevoerde taken.

Martine waardeert deze manier van werken en ze is erg gemotiveerd door het gebruik van gekwantificeerde resultaten.

Ze praat over haar bereidheid om haar aanhoudende angst voor paniekaanvallen beter te beheersen, en denkt nu dat ze niet langer dit ondraaglijke interne lijden hoeft te 'lijden'.

Tijdens deze sessie werken we aan snelle ontspanningstechnieken.

Taak voor de volgende sessie:

Voer dagelijkse snelle ontspanningsoefeningen uit in een niet-verontrustende situatie.

¨ 6-sessie:

Martine heeft het huiswerk gedaan, en we willen haar niet feliciteren.

Snelle ontspanning is nu verworven.

De sessie is gewijd aan het uitleggen van de verbanden tussen cognities (gedachten), emoties, gedrag en gevolgen.

Martine lijkt blij de mechanismen van haar problemen beter te begrijpen.

Taak voor de volgende sessie:

De patiënt moet de dagelijkse oefeningen van snelle ontspanning voortzetten.

¨ 7-sessie:

We treden op met Martine wat een a wordt genoemd cognitieve herstructurering. Hiervoor gaan we als volgt te werk:

- Martine: "Als ik mezelf in het water bevind en een paniekaanval maak, verlies ik mijn zelfbeheersing, gesticuleer in alle richtingen"

- therapeut: "En wat zal hiervan het gevolg zijn?"

- Martine: "Mensen gaan om me heen, ik word belachelijk"

- Therapeut: "Resultaat ?"

- Martine: "Ze zullen denken dat ik gek ben"

- Therapeut: "Resultaat ?"

- Martine: "Ik word opgesloten in een psychiatrisch ziekenhuis"

- Therapeut: "Resultaat ?"

- Martine: "Ik ga dood in het psychiatrische ziekenhuis."

Hier wordt een postulaat hier gemarkeerd, postulaat dat als volgt kan worden samengevat: "Ik moet vermijden in het water te komen en elke situatie vermijden die een paniekaanval kan veroorzaken, anders word ik geïnterneerd en sterf ik in het psychiatrisch ziekenhuis."

Martine gelooft in dit postulaat tot 80%.

Vervolgens vragen we Martine om de argumenten voor dit postulaat op te sommen, en de argumenten tegen:

voor	tegen
- Ik zal er helemaal gek uitzien als ik zonder reden een gebaar maak. - Mensen die gekke dingen doen, komen tegen hun wil in de psychiatrie terecht. - De psychiatrie is een wereld apart, en sommige patiënten zitten daar hun hele leven opgesloten.	- Niet alle mensen met bizar gedrag worden geïnterneerd. - Mijn gezondheid is goed. - Patiënten sterven niet in het psychiatrisch ziekenhuis.

Na dit tegenstrijdige onderzoek, koos Martine zijn geloof in dit postulaat voor 20%.

feedback:

Heel trots dat ik dit probleem heb kunnen oproepen, bedankt de patiënt "Help hem om het eindelijk duidelijker te zien".

Taken voor de volgende sessie:

Wandel door de haven van Nice en stap op een boot die aan de kade blijft. Gebruik snelle ontspanning om angst te verminderen.

¨ 8-sessie:

Martine was bezig met het uitvoeren van de taken die we haar vroegen te doen, ondanks een angst op 8 (op een schaal van 0 tot 8) bij het initiëren van de actie, en die ging naar 4 na een paar minuten.

Vervolgens brengen we de verbeelding van de patiënt in beeld die voor haar pijnlijk zijn (door op haar lijst de minst pijnlijke te kiezen om te beginnen), volgens het principe van systematische desensibilisatie. Martine leert geleidelijk haar angst verminderen en beheersen. Ze lijkt erg ontvankelijk voor dit soort techniek en spreekt haar tevredenheid uit als de sessie voorbij is: "Ik had nooit gedacht dat ik mijn angst zoveel zou zien verminderen" (angst vermeld op 8 aan het begin en 3 aan het einde van de test).

Taak voor de volgende sessie:

Volg een cursus over de risico's van verdrinking in duiken.

¨ 9-sessies naar 12:

Deze sessies zijn bedoeld om de systematische desensibilisatie voort te zetten, waarbij bijvoorbeeld situaties zich steeds verontrustender voordoen.

Tegelijkertijd wordt ook vooruitgang geboekt op het niveau van de taken die thuis moeten worden uitgevoerd. Eerder vermeden situaties worden in werkelijkheid geconfronteerd, waarbij de niveaus zonder echte moeilijkheden worden overschreden.

Lors de la 12^Eme sessie, kan Martine nu zwemmen door vanaf een boot in de open zee in het water te komen, zonder haar hoofd onder te dompelen.

Op het andere terugkoppelingze deelt haar indruk van "opnieuw leren leven".

¨ 13-sessie:

Deze sessie is gewijd aan het evalueren van de therapie. Martine zei dat ze zeer tevreden was, dat het contract was voltooid en de therapeutische doelstellingen waren bereikt: ze slaagde erin om een ​​duikdoop te doen en nam zelfs enorm plezier!

We komen overeen om over twee maanden opnieuw bijeen te komen om de resultaten te evalueren en indien nodig terugroepsessies te houden.

¨ Twee maanden na het einde van de therapie:

Martine rapporteert over het handhaven van de autonomie die door therapie is bereikt, en wijst erop dat er in slechts twee maanden slechts twee paniekaanvallen hebben plaatsgevonden, die ze heeft weten te beheersen. Ze heeft zich zelfs aangemeld voor een duikcursus om haar 1-niveau te halen.

III. PHOBIA, EEN ZEER STOORDE STOORNIS:

Veel mensen worden getroffen door deze aandoening die hun leven en de mensen om hen heen plaagt. Alleen al in de Verenigde Staten worden naar schatting meer dan 13 miljoen patiënten geraadpleegd voor paniek- en fobieproblemen! In de algemene bevolking zou bijna één persoon op 10 last hebben van ernstige fobie.

In de meeste gevallen begrijpt de persoon niet helemaal wat er met hem gebeurt: op een mooie dag worstelde hij met deze pathologie die uit het niets kwam, die sindsdien alleen maar is toegenomen zonder te kunnen uitleggen waarom .

De fobie is, als het geen echte handicap voor de proefpersoon vormt, op zichzelf geen ernstig probleem. Het wordt zorgwekkend vanaf het moment dat het de persoon belet normaal te leven, vanaf het moment dat het zijn bestaan ​​bederft. Ons doel hier was om de lezer enkele aanknopingspunten te geven, aanknopingspunten die hem hopelijk in staat zullen stellen beter te begrijpen wat een fobie is, en vooral om te weten dat er geschikte en zeer effectieve therapeutische middelen zijn om deze te bestrijden. En in de context van aquafobie kan duiken een zeer effectief hulpmiddel zijn, waarvan de praktijk het onderwerp in staat zal stellen het grote blauw vanuit een geruststellend perspectief te begrijpen.

Referenties:

André C, Muzo: Kleine angsten en grote fobieën. Drempel, Parijs, 2002

Cottraux J: Gedrags- en cognitieve therapieën. Vierde editie, Masson, Parijs, 2004

Palazzolo J: Gedrags- en cognitieve therapieën - een praktische handleiding. Edities In Press, Paris, 2007

Palazzolo J:Klinische gevallen in gedrags- en cognitieve therapieën. 2^Eme editie. Masson, praktische collectie in psychotherapie, Parijs, 2006

Palazzolo J:Geneest snel - Behandel angsten, depressie en fobieën door CGT. Hachette Practice, Parijs, 2005