Surfers en degenen die haaien willen elimineren

Brief gepubliceerd in 27 / 08 / 2012 RELEASE

via FRANCOIS SARANO Oceanoloog, professionele duiker, expert van vrij duiken met de grote haai (1), SEBASTIAANSE MABIEL Doctor in de rechten, advocaat aan de balie van Parijs, specialist op het gebied van natuurbescherming

De oceaan is de laatste grote wildernis van onze planeet, het laatste grote gebied van vrijheid. Haaien zijn symbolen van deze onopvallende aard.

Maar na elk ongeluk waarbij een haai betrokken is, beweren sommigen dat ze zijn geëlimineerd. Dit verzoek daagt ons allemaal uit. Want naast de vraag naar het uitroeien van haaien, vraagt ​​ze ons naar de wereld waarin we willen leven en naar de mannen die we willen zijn. Willen we in een gesaneerde wereld leven? Willen we dat een oceaanzwembad onze watersporten consumeert? Of willen we verantwoordelijk en dus vrij leven in een wereld waarvan rijkdom juist zijn onherleidbaarheid, zijn diversiteit, zijn onvoorspelbaarheid is?

In Réunion waren drie ongevallen, dramatisch voor de slachtoffers en hun familieleden, voldoende om het verzoek om de haaien uit te roeien en om het mariene natuurreservaat in twijfel te trekken. Op 8 augustus was het hoofdkwartier van dit reservaat het doelwit van demonstranten. De loco-burgemeester Thierry Robert blazend op deze sintels lanceerde op 12 augustus een petitie waarin werd geoordeeld dat "Het zeereservaat is een soort gigantische 'voorraadkast' voor haaien" en riep op tot het ter discussie stellen van zijn omtrek en zijn voorschriften, met andere woorden zijn bestaan ​​...

Het mariene natuurreservaat van Réunion werd in 2007 opgericht om het mariene erfgoed van Réunion te herstellen en te behouden. Over de hele wereld hebben zeereservaten, waarin nautische activiteiten zijn gereguleerd, bewezen dat ze erin slagen de diversiteit en overvloed van mariene populaties te herstellen. De reservaten van Port-Cros (Var) en Scandola (Haute-Corse) in de Middellandse Zee, en vele andere in de wereld, zijn schitterende voorbeelden. Sterker nog, deze reserves zwermen om hen heen de "overflow" die ze produceren. We weten dat 20% van de Mauritaanse visserij afkomstig is uit het zeereservaat van de Banc d'Arguin. Dit "reserve-effect" is goed begrepen. Aan het einde van de VN-conferentie over duurzame ontwikkeling Rio + 20 in juni bevestigden onze leiders de doelstelling om 10% van de zee- en kustgebieden te beschermen. In Frankrijk verdubbelt de in april aangenomen strategie voor het creëren en beheren van beschermde mariene gebieden deze globale doelstelling. Op Réunion neemt het reservaat deel aan deze wereldwijde inspanning.

Meer dan 23 miljoen atleten beoefenen surfen, een prachtige maar gevaarlijke activiteit, en haaien hebben er niets mee te maken: 60% van de verwondingen wordt veroorzaakt door het board zelf, 17% is te wijten aan botsingen tussen surfers en 13% aan botsing tegen rotsen of koralen. Maar het meest ernstige, dodelijke ongeval is de verdrinking, die zelfs de meest ervaren surfers treft. Dus verdwenen Mark Foo, Donnie Solomon, Todd Chesser, Jay Moriarity en Malik Joyeux. De monsterlijke golven waarmee ze werden geconfronteerd, lieten denken dat hun geluk juist voortkwam uit het feit dat ze, bewust en verantwoordelijk, de risico's van hun getalenteerde beoefening op zich namen. Nadat ze de zee, de golven en de stromingen hadden leren kennen, namen ze als volwassenen de risico's op zich die inherent waren aan elke activiteit in een vijandige omgeving. Ze spraken daarmee hun vrijheid uit.

Om de zeer zeldzame beten van haaien (minder dan honderd per jaar) te voorkomen, moeten we ze dan elimineren en hun habitat vernietigen? Of moeten we leren dat wanneer ze 's avonds en bij zonsopgang in bewolkt water jagen, haaien de surfer met prooi kunnen verwarren? De matroos blijft in de haven als er een stormwaarschuwing is, waarom de surfer de boot niet zou opgeven als de omstandigheden zich er niet voor lenen? Waarom zouden surfers in tegenstelling tot bergbeklimmers, speleologen en duikers worden vrijgesteld van het kennen en respecteren van de omgeving waarin zij hun talent oefenen?

De overgrote meerderheid van de surfgemeenschap wil een ongerepte oceaan, met zijn onvoorspelbare risico's. Opgericht in 1984 in Californië, blijft de Surfrider Foundation-vereniging, symbool van deze generaties surfers die zich inzetten voor de bescherming van de oceanen, zeer voorzichtig in het licht van de soms gewelddadige reacties van bepaalde Reunionese.

Bestraffende visserij op haaien "Schuldig aan agressie", kan het effectief zijn? In andere delen van de wereld zijn deze visserijen altijd tevergeefs geweest. Aan de andere kant, hoeveel nutteloze vangsten, het versterken van de grote slachting van haaien voor hun vinnen die het uitsterven van de meeste soorten bedreigt! Degenen die haaien denken "Zijn nutteloos" vergissen zich: het leven is geen verzameling naast elkaar geplaatste en onafhankelijke soorten, het leven is "relaties". De nauwe banden die de individuen van een ecosysteem verenigen, betekenen dat de verwijdering van een van hen het geheel destabiliseert. Een superieur roofdier, de haai is essentieel voor het fragiele evenwicht van mariene ecosystemen. We weten bijvoorbeeld dat de ineenstorting van de Noord-Amerikaanse schelpdiervisserij, waardoor honderden vissers zonder werk kwamen te zitten, te wijten is aan de overbevissing van haaien ... Het verdwijnen van haaien heeft geleid tot de proliferatie van hun prooien, roggen, zelf grote verbruikers van de door vissers gezochte schelpdieren. Dit is de reden waarom de Europese Commissie in 2009 een actieplan voor de bescherming van haaien heeft aangenomen en waarom soortgelijke initiatieven zich overal ter wereld ontwikkelen. Het Palau, de Bahama's, de Malediven en Honduras hebben al het vissen op haaien verboden, zich bewust van het belang ervan voor het mariene milieu. En is het dan echt nodig om te weten "wat is het doel" van levende wezens om ze te behouden? Want als we een wereld zouden moeten betreden waarin alleen het nuttige en het winstgevende werden bewaard, wat zouden we dan houden?

Aan de andere kant, als we weten hoe we ruimte moeten maken voor de haai, de wolf, de tijger, de gorilla en de olifant, alle omslachtige dieren, al diegenen die onbeduidend zijn, al diegenen die we niet kennen tot de bestaan, dan zullen we ook ieder van ons respecteren in zijn verschil.