ONDERWATER FOTOCURSUS: VOOR WIE? WAAROM?

Tekst en foto's: Isabelle & Amar Guillen

Sinds de komst van digitale technologie in 2002 consumentenfotografie is de camera een onmisbaar accessoire voor duikuitrusting geworden. Amar en Isabelle Guillen, professionele onderwaterfotografen, geven je een aantal recepten om meer te doen dan alleen foto's en betreden de wereld van prachtige foto's.

KENNEN OM TE DUIKEN EN ADEMEN

Weten hoe je een blok moet uitrusten, ademen op een ademautomaat of alle veiligheidsinstructies kennen, is niet voldoende om een ​​foto te maken. Een fotograaf-duiker moet weten hoe hij zichzelf perfect in evenwicht moet houden, niet alleen met zijn reddingsvest, maar ook met de ballast-longtechniek. Als je weet hoe je je balans perfect kunt beheersen, kun je niet alleen de zeebodem niet beschadigen en dieren niet storen, maar vooral ook je focus beheersen! Een foto kan worden gemist door een lichte ademhaling op het moment van de trigger. Tijdens onze cursussen en fotosafari's worden de eerste twee duiken altijd in 15 meter water gemaakt, waardoor we ons kunnen aanpassen aan de instellingen maar ook weer een goed ademhalingspatroon kunnen aannemen.

KEN UW APPARATUUR PERFECT

Om goede onderwaterfoto's te maken, is het ook essentieel om je uitrusting goed te kennen. Zelfs op een diepte van 20 meter zijn duikers niet meer zo alert als op het land. De afhandeling van alle bedieningselementen van de box moet automatisch zijn. Of het nu gaat om het aanpassen van snelheid, diafragma of gevoeligheid, alles moet instinctief zijn: een seconde aarzelen en het gewilde model is misschien verdwenen. Vaak adviseren we onze stagiaires om voor vertrek een paar honderd foto's op aarde te maken, zodat ze de apparatuur al "goed in de hand" hebben.

LEID HET LICHT

Het essentiële element om een ​​mooi beeld te creëren is de regeling van het licht, natuurlijk of kunstmatig. Natuurlijk licht wordt gebruikt om grote dieren te fotograferen, zoals walvishaaien, walvissen, dolfijnen, potvissen of zeekoeien. Omdat ze vaak ver van de lens staan, is het gebruik van een flits nutteloos omdat het niet om onderwerpen gaat. En vaak evolueren ze dichtbij het oppervlak, en het door de zon uitgestraalde licht is voldoende om met voldoende hoge snelheden goede opnamen te maken. We gebruiken ook veel natuurlijk licht in grotten wanneer er dakramen zijn. Dit is het geval met veel grotten in de Rode Zee of in de Cenotes van Mexico. De regeling van natuurlijk licht is een echte uitdaging omdat je moet weten hoe je de zon moet gebruiken en vooral de instellingen van de camera moet aanpassen. Afhankelijk van de omstandigheden moet je hoge of lage snelheden hebben, je moet min of meer openen. Het is noodzakelijk om te weten hoe te wachten tot het onderwerp goed geplaatst is, zodat de modellering het beste is.

ONDERHOUD UW FLASHS

Het kunstlicht van de flitsers maakt het mogelijk de beweging van zeer mobiele vissen te bevriezen en de kleuren te herstellen. Om volledig effectief te zijn, moet je zo dicht mogelijk bij de onderwerpen komen, of het nu gaat om omgevingsfotografie of close-ups. Maar de meeste flitsers gebruiken de TTL-techniek: het is de camera die de kracht van de flits regelt die naar het onderwerp wordt gestuurd, de fotograaf heeft helemaal geen controle over de kracht die moet worden afgegeven, de camera is gekalibreerd en de bijbehorende algoritmen berekening zijn bevroren. Tijdens onze safari's en onze cursussen leren we daarom deelnemers die kunstlicht in handmatige modus willen gebruiken, de enige manier om foto's te maken met onderwerpen die gevormd hebben of om gemengd licht te gebruiken voor foto's van atmosfeer.

DICHT BIJ ZIJN ONDERWERP

Dit is een van onze leidmotieven bij het fotograferen, een advies dat ons is gegeven door David Doubilet, een van de grootste, die met name voor National Geographic werkt: hoe dichter een fotograaf bij zijn onderwerp, hoe beter de scherpte, de weergave van de lichten, de modellering en de finesse van de details. Dit geldt voor close-upfotografie, maar vooral voor fotografie met gemengd licht. Daarom gebruiken we altijd lenzen met zeer kleine minimale scherpstelafstanden: van 15 tot 40 centimeter.

MAAK EEN AFBEELDING

Fotograferen gaat echter niet alleen over het beheersen van een techniek, ook al is die essentieel. Een foto blijft een scheppingsdaad, een manier om de onderwaterwereld te laten zien. We zijn gewend, met onze stagiaires, om de realisatie van een mooi beeld in vijf fasen te snijden, en in elk daarvan kan het talent van de fotograaf komen.

VIJF STAPPEN VOOR EEN PRACHTIG BEELD

- de eerste stap is het vinden van een onderwerp om te fotograferen. Je moet jezelf in de schoenen van de toeschouwer plaatsen, die naar de foto zal kijken en jezelf afvragen "Wat ga ik hem laten zien?" Welk bericht zal het hem sturen? ". Laat ik driekwart van voren een visportret zien? Moet ik een biofoto laten zien? Als het een sfeerscène is, welke sfeer moet ik dan maken?

- de tweede stap is het bepalen van het beste licht, natuurlijk of kunstmatig. Het zal het onderwerp benadrukken.

- De derde stap bestaat uit het samenstellen van de scène met alle elementen die tot onze beschikking staan: keuze van de achtergrond, de voorgrond, de negatieve ruimte, de kleur van de achtergrond.

- De vierde stap is het kiezen van de kadrering om het onderwerp te markeren.

- Eindelijk komt de ultieme stap: die van camera-instellingen. Dit is de cruciale keuze van alle camera-instellingen om het onderwerp perfect te laten zijn.

ANALYSE FOTO'S BIJ 100% VAN HUN MAAT

Als we kijken naar het puur technische niveau, is het belangrijkste criterium voor een geslaagde foto dat het onderwerp in focus is. Vaak zijn fotografen tevreden met het analyseren van de opname op het scherm op de achterkant van de camera. Dit is niet genoeg om de scherpte te beoordelen. Twee mogelijke oplossingen: gebruik de zoomfunctie in weergavemodus. We vergroten de foto maximaal en kijken naar het onderwerp. De tweede oplossing is om de snapshot 100% te analyseren met software op een computer. Dit zijn de enige twee manieren om er zeker van te zijn dat een foto scherp is.

GEBRUIK HET GEREEDSCHAP

Tegenwoordig is de behandeling van onderwaterfoto's onmisbaar geworden. De retouches en correcties zijn vaak eenvoudig en gemakkelijk te implementeren als u de technieken kent, maar ze maken het verschil. Deze nabehandeling vervormt helemaal niet de originele opname en is geen valsspelen. Digitale sensoren hebben vaak een veel kleiner dynamisch bereik dan het menselijk oog. Het gebruik van specifieke software maakt het mogelijk om dit defect met een paar klikken te corrigeren. Aan de andere kant is het mogelijk om de kleuren te verzadigen voor een natuurlijker effect of om de details te accentueren. Het is ook de manier om een ​​persoonlijk tintje aan een afbeelding toe te voegen.

BEKIJK AFBEELDINGEN EN BEKIJK DEZE ANDEREN

Om vooruitgang te boeken, moet je je foto's aan andere fotografen kunnen tonen, onderzeeërs of niet, en in staat moeten zijn om snel enkele afbeeldingen te selecteren om zijn visie te tonen en berichten door te geven. Tijdens onze safari's en onze cursussen organiseren we elke dag dit soort uitwisselingen, de opmerkingen zijn constructief, vriendelijk en stellen echt iedereen in staat vooruitgang te boeken en nieuwe ideeën te trekken. Maar een fotograaf moet ook veel tijd besteden aan kijken, analyseren en zoeken naar inspiratie in de foto's die anderen hebben gemaakt. We moeten trots en schaamte opzij zetten. We moeten nederig zijn en zeggen dat we altijd te vervolmaken zijn. Het moet gezegd worden dat een fotograaf niet kan worden beoordeeld op een enkele opname maar op een reeks 10 12-foto's.

DE ONDERWATER FOTO, EEN KUNST VAN LEVEN

Onderwaterfotografie is niet alleen een mechanische handeling van het indrukken van een ontspanknop. Iedereen die dat denkt, zal altijd tevreden zijn met “foto's maken”. Voor ons, en dit is wat we proberen over te brengen met onze cursussen en safari's, onder het motto “Droom. Er achter komen. Explore ”, het is ook een levenskunst, een manier om de onderwaterwereld te laten zien aan toeschouwers, duikers of niet. Het stelt ons in staat om de schoonheid van de zeebodem te laten zien, om te getuigen van hun kwetsbaarheid en om de boodschap over te brengen dat we ze moeten bewaren voor ons eigen evenwicht. Het is een kunst die nederigheid vereist. Het dwingt ons om altijd aan onszelf te twijfelen, om altijd verder te gaan in de schepping, om ons plezier en onze passie met anderen te delen.