DEZE FLES IS VAN MIJ!

De stemming van Francis Le Guen

Want soms, rotzooi niet!

Muziekcredits: Erwan & Eric Le Guen

Ik duik in het water, ik hou er niet echt van om de boot te nemen ... Niet dat ik zeeziek ben, maar ik vind het moeilijk om de sfeer van een burgeroorlog te verdragen die soms heerst aan boord van de boten van duiken. Laat het me uitleggen.
Je stond vroeg op, je bent buitengewoon gemotiveerd door de duik op dit wrak die je de laatste keer al niet kon doen ... Omdat (schrap de onnodige vermelding):
Je fles was maar tot 120 bar opgeblazen - Er stond te veel wind - Het water was troebel - Je wederhelft zei "Ik heb meer lucht" toen de afdaling niet was begonnen! - De dwaas die je automatisch als maatje kreeg toegewezen, had zijn oren dicht. Resultaat, na een minuut inspanning ben je afgedaald… op het zand.
Het volstaat te zeggen dat u vanmorgen goed op weg bent en we zullen u deze keer niet beroven, dit beroemde wrak. Reden te meer om alle kansen op zijn kant te zetten! Al aan boord en snel! Verlaten om vrouwen en kinderen te verpletteren. En ga zitten! Met de duiktas goed tussen de benen. Plaats jezelf vervolgens recht voor een fles (een mooie), om je territorium te markeren.

"Deze fles is van mij!"
Omdat, ik weet niet of het je ooit is opgevallen, er altijd een beperkt aantal tanks op duikboten is, meestal opgeblazen, verstandig uitgelijnd in hun houders in het midden van de boot. Met aan weerszijden twee rijen pinguïns. Behalve dat het een beetje lijkt op het spel van stoelendans: we hebben altijd de indruk dat er flessen ontbreken ... Maar ja, er zijn altijd wel vijftien nieuwe, dikke, kleine vintage whisky's van goede kwaliteit geplaatst op het gewricht. En dan de anderen. Flessen. Geschaald, oud, lelijk! Zonder tape, met een “niet-standaard” tikje, rare, verouderde bandjes: we vragen ons zelfs af of ze opgezwollen zijn… Niet dat Lisette!
Bovendien is er altijd één Lisette aan boord, verre van dit probleem. In feite dwaalt mevrouw, levendig, met gezwollen gezicht in de strakke kap. Eerst moet ze overgeven!
Omdat de ongelukkige vrouw een duiker is van liefde! Al sinds de ochtend hard uitgescholden door haar vriend die op het laatste moment een blunder vreest, zal ze ook bij de uitgang uitbundig worden uitgescholden, ook niet uit het water, ze is eraan gewend. Tussen twee liefdesverdriet door overweegt ze met afgunst deze ervaren duikers die plezier lijken te hebben in deze activiteit die ze zelf alleen doet om haar partner te vergezellen zonder de minste aantrekkingskracht te ervaren ...
Terwijl Lisette zichzelf overboord leegt, en andere toeschouwers nog zoeken waar ze gaan zitten, pakte jij je steek die je meteen vastbindt op de fles van je keuze. Het is de standaard van Scott op de Zuidpool, Hillary's wimpel op de Everest, de maanvlag: een datum, een verovering, een erkenning van territorium! Dit is een fles, dit is JOUW, en de eerste die hem aanraakt ...
Ja, want het komt voor dat twee duikers dezelfde proberen in te sluiten (de fles, niet Lisette…). Vervolgens staan ​​de twee mannetjes tegenover elkaar, peilen elkaar aan weerszijden van het begeerde object. Stieren met zwemvliezen, die de meest besliste, de meest legitieme zullen zijn. Het eeuwige dilemma van de jeu-de-boulespeler om te weten wie het dichtst bij de boer staat, wie de grootste heeft ... Laaa, alles ging goed: de op de vlucht geslagen lafaard heeft zijn rubber naar jou teruggedraaid en is ergens anders in bezig mopperen ...
Nieuwe voorzorgsmaatregel: sluit de buit! Deze keer scheur je de whisky eraf (bewijs dat je de eerste bent: deze fles is van jou!) En installeer je mannelijk de ademautomaat. Draai de sleutel om! En druk zetten op de markt. Je weet maar nooit: soms heeft de fles niet de 200 regelgevende balken ... Er is nog tijd om een ​​andere te vangen!

Laaa… Pfff… Het is tijd om te gaan zitten, gerustgesteld en een beetje buiten adem met zoveel emoties terwijl de boot danst in de deining richting… Het wrak!
Lisette! Veel plezier! Je zult glijden! Aaaah, te laat. In het midden van de pakketten zee passeren we de ongelukkige vrouw van hand tot hand, totdat ze haar naast haar echtgenoot samenknijpt. Wie, grootmoedig, laconiek laat: "Maak je geen zorgen, beneden wordt het beter ..."
De nerveuze spanning is op zijn hoogtepunt. En Lisette die nooit stopt met het passen van haar ademautomaat. Ondersteboven… Voor de vijftigste keer zet je de checklist op een rij om er zeker van te zijn dat je niets vergeten bent. En wees de eerste in het water! Bedenk, er zijn er zelfs die hun fles nog niet hebben uitgekozen! Ze zullen eindigen met een van die nauwelijks gezwollen stront ... Misschien zelfs met de bi die op de grond roesten ... Ah Ah!
In deze omstandigheden is het dus vervelend om op te merken dat er altijd een heel kalm, sereen type aan boord is, onverschillig voor het drama dat bij elke boarding wordt gespeeld. Elke keer een Zwitser. Natuurlijk kwam hij met zijn fles. Deze fles: hij is van hem!
Dat is alles, we zijn ter plaatse! Vinnen, masker… Lisette? Wat doe je ? Het enige wat je hoeft te doen is de dop van de fles ... Het is dan dat, komend van de bodem van de boot en als laatste klaar, de instructeur het toneel betreedt met al zijn natuurlijke autoriteit. Met een snelle, bekwame, afgematte, commerciële glimlach op zijn gezicht, neemt hij al je spullen mee om zijn steek en regulator in te steken!
Lisette! Wacht even…
Maar de monitor heeft de briefing al aangevallen. Ja… Deze fles die je liefdevol vastbond en met het kleine haar klaar hebt gemaakt: hij is van hem!

tekst: Francis Le Guen